ما در جامعه شاهد رفتار و شیوه های های مختلف اجتماعی افراد جامعه هستیم .ومردم از شیوه های مختلف غذا خوردن،طرز لباس پوشیدن،طرز سخن گفتن و احوال پرسی استفاده میکنند.زیرا هر جامعه یی فرهنگ خاص خود را دارد و مردم ان طبق قوانینی که در فرهنگ شان وجود دارد رفتار می کنند.به همین علت است که در کشور های مختلف اداب ،رسوم و رفتار های متنوعی دیده میشود.
خانواده گروپی است که اعضای ان بنابر داشتن روابط نسبی وسببی بسیار باهم صمیمی میباشند یک کودک نخستین قدم خود را در محیط خانواده میگذارد در سالهای اول زنده گی خود اماده یادگرفتن چیزی نیست او اولین افرادی را که میشناسد اعضای فامیلش هستند.تا به تدریج قواعد اجتماعی شدن را برایش میاموزانند .طفلی که تازه بدنیا میاید مغزش مانند یک صفحه یی خالی سفید است.
این خانواده است که برایش زنده گی کردن را میاموزاند.ما در محیط خانواده یاد میگیریم که:چگونه با اعضای فامیل و بزرگان رفتار کنیم.چگونه با افراد جامعه اداب معاشرت را رعایت کنیم،چگونه خوب را از بد تشخیص دهیم،و چگونه به ارزش ها و اعتقادات دینی باور داشته باشیم.خانواده بسیاری از اداب و شیوه های اجتماعی شدن را به ما میاموزانند اما بعضی از رفتار را نا اگاهانه یاد میگیریم.
رفتار و اخلاق والدین بر روی رفتار و اخلاق اولادهایشان تاثیر بسیار موثری میگذارد.زیرا اخلاق والدین به اولادهایشان منتقل میگردد.در صورتی که اخلاق والدین شان نیک و پسندیده باشد اخلاق فرزندانشان نیز نیک خواهد بود و در اینده در اجتماع به عنوان انسانهای با اخلاق و بسیار محترم شناخته خواهند شد.
زیرا والدین مهمترین نمونه های اخلاقی و شخصیت اولادهایشان بشمار میایند. بر علاوه مادر پدر افرادی دیگر نیز هستند که بالای شخصیت کودکان تاثیر میگذارد.مانند:برادران و خواهران،کاکا ها ،ماما ها،خاله،مادر کلان و پدرکلان در ساختار شخصیت شان رول بسزایی را انجام میدهند.
در حقیقت این خانواده است که باعث ساختن شخصیت زیبای فرزندانشان میگردند.اما تا زمانی که ما وارد محیط اجتماع نشویم به هیچ وجه قوانین اجتماعی وقواعد اجتماعی را اموخته نمیتوانیم. اپس گفته میتوانیم که خانواده و جامعه از جمله عوامل اجتماعی شدن ما میگردند.
