سه واژۀ که (رفیق، دوست و معشوق)هرشخص تعریف خاصی از آن دارد و گاه بدان ریشه و اساس دینی میدهند و گاه جزء و مربوط به شاخص های انسانی می شمارند، در این نوشته سعی بر آن است تا توضیحات مختصری پیرامون هریک از این سه واژه بیان شود.

انسانها موجودات اجتماعی اند و نیاز به تعامل با همدیگر دارند و همچنانکه هیچ انسان کامل نیست و به تنهائی نمی تواند که نیازهایش را رفع نماید نیاز به تعامل با دیگران دارد، حال این تعامل چه با همجنس باشد و یا با جنس مخالف، و در صورتیکه با همجنس باشد شکل خاصی را به خود اختیار کرده می تواند و در صورتیکه با جنس مخالف باشد شکل و یا اشکال خاص خود را، اگرچه نامگذاری و یا توضیح همۀ این اشکال نسبت به اجتماع  که انسانها زندگی می کنند متفاوت است و نمی توان یک مورد در همه جای ها تعمیم ( والبته این از خصایص امور و علوم اجتماعی است که می توان یک امر را در یک منطقه یا بر یک قوم یا قبیلۀ خاص تعمیم داد در حالیکه در جای دیگر و در مکان دیگر امکان تعمیم آن کمتر و یا غیر ممکن است)داد، و آنچه را که در اینجا ذکر می شود بیشتر از نگاه جامعۀ اسلامی-افغانی است تا جوامع دیگر.

اولین مورد واژۀ مشهور بین همۀ ما رفیق است ( از استفادۀ سیاسی این کلمه می گذریم، که کدام گروه سیاسی هم کیشان خود را رفیق می گفتند و یا می گویند) علمای منابع بشری رفیق به کسی می گویند که در یک جای خاص با انسان نظر به ضرورت تعامل داشته باشد مثلا اگر به مکتب یا مدرسه بنگریم، ما رفقای زیادی داریم ولی کمتر با کسانی صمیمی می شویم، و یا اگر فراتر از دوران مکتب یعنی دانشگاه بنگریم با اشخاص دیگر در تعامل می شویم که همجنس ما نیستند، مثلا با دختران که آنها نیز می توانند رفیق ما باشند ولی در دایرۀ دانشگاه و امور درسی، و همچنان است در دوران کار و یا ادارۀ کاری ما، و مشاوران علوم اجتماعی و روانشاسی بر این باورند که این نوع رفاقت محدود به همچنین اماکنی بوده و فراتر از آن وجود ندارد، خلاصه گفته می توانیم که رفیق ما می تواند از هر دوجنس یعنی مرد و یا زن باشد ولی در دایرۀ کاری و رعایت نمودن حدود.

اما دوست، دوستی می تواند بین دو انسان بوجود آید در صورتیکه از یک جنس باشند به این معنا که دو یا چند پسر می توانند با هم دوست شوند و یا چندین دختر می توانند با هم دوست شوند، و به دوستان صمیمی تبدیل شوند و در حل مشکلات زندگی همدیگر را کمک و یاری نمایند، اولی لازم به یاد آوری است که هرکدام ایشان نظر به قانون اسلامی باید حدود همدیگر را در تعامل مد نظر گرفته و از حدود خویش تجاوز ننمایند و می بایست این را مدنظر گرفت که اسلام چیزی بنام دوستی بین دختر و پسری که از لحاظ شرعی محرم یکدیگر نباشند قبول ندارد و نمی شناسد.

ادامه دارد...