انسان یک موجود اجتماعی است هیچ انسانی را نمیتوان مشاهده کرد که دور از  اجتماع زنده گی نماید و این امر ناممکن است زمانی نقش انسان در اجتماع تبارز میکند که در برابر جامعه و مردم مهربان باشد و حس بشر دوستی خویش را تقویه  نماید همواره در خدمت بشر قرار بگیرد و بدون در نظر داشت زبان,مذهب,قوم,میلیت,دین و نژاد رفتار و رویه خوب داشته باشد

  

 
زیرا همه انسانها دارای حقوق مساوی اند هیچ فرقی با یگدیگر ندارند پس نباید مغرور شوند و وقتیکه دین مقدس اسلام در جوام بشری تحول عظیمی رونما گردید این دین کامل توانست حس بشر دوستی را در بین مردم تقویه نماید و در توسعه روابط اجتماعی ,روابط سیاسی ,تامین عدالت اجتماعی,اتحاد و اتفاق و تساوی حقوق انسانها نقش ارزنده را ایفانماید
اسلام همواره مردم را به اخوت و برادری دعوت نمود است که این بهترین دستورالعمل حیات برای ایجاد یک ملت  زنده  
 بیدار پیشرفته و متمدن است.پس انسانیت و بشر دوستی یک امر بزرگ اسلامی است که خداوند (ج) ما را به آن امر نموده است که در جامعه باعث وحدت اتفاق واتحاد بین  مردم میشود .و حتی حس بشر دوستی باعث پیشرفت کشور های جهان میشود

 

طوریکه انسان یک موجود اجتماعی است پس باید در جامعه خویش فعال باشد و در اجتماع سهم بگیرد ودر جمعیت های  که متعلق به اوست اشتراک نماید.و گوشه نشینی و دوری را انتخاب نکند و باید همانطور که همیشه به فکر خود است
به فکر مردم جامعه خود و دیگران باشد تا که از این طریق بتواند خود را به پیشرفت هایی برساند .و با مردم خویش گسازگار باشد تا که از این طریق بتوانند احتیاجات خویش را رفع نماید. مثلا اگر به مشکلات و اختلافات خورد و بزرگ  را در محیط خانواده و اجتماع خود,برسی نمائیم متوجه میشویم ,که منشا اکثر آنها سخنان زشت و نا پسندیسد که بدون   تفکر و تامل گفته میشود وعده ای را ناراحت نموده و باعث اختلاف بی مورد میگردد,و این عمل یک عمل ناپسند و زشتی بوده و میباشد.که باید تمام مردم یک کشور دست به دست هم داده و از این گفتار زشت و ناپسند جلو گیری نماید

.