هر سال4 فصل دارد که اولین فصلش بهار,دومین تابستان ,سومین خزان ,و آخرین فصل زمستان است.آخرین فصل که زمستان است که کوله بار برفی یش را میبندد و میرود و باران بر میگردد تا قطرات پر مهر خود را بالای کوهستان های پیر بریزاند و با صدایش مردم را از خانه های شان برآراندو فریاد زند بهار آمده موسم خوشی برگشته.بهار و تابستان فصولی هستند که تمام مردم در آن فصول تبسم بر لب دارند و همچنین برای حیوانات و نباتات هم بسیار مهم است .خرس های قهوه هی از خواب زمستانی بیدار شده و برای ادامه زنده گی آماده گردد و خوشه ها و یا گل های کوچک وزیبا در زیر سایه ای مادرانشان نما می افگنند
بهار تغیر طبیعت و تحول زمین از سستی به نشاط و طراوت دو باره بهار,آغاز زنده گی تازه و پایان فصل خزان بی روح پاییز و سردی زمستان,بهار جشن طبیعت.در فصل بهار و تابستان تمام مردم به میله رفته و خوشی مینمایند و به مکان های سرسبز و شاداب میروند تا خسته گی های زمستان را از تن بر آرند.در
هر بهار, تابستان درختان پر بارو سبز,دریا های خروشان,آبشار های بلند,کوه های سر به فلک کشیده سبز به وجود می آید
و تمام اجسام زنده جان از طراوت آن استفاده میکنند.و طبیعت به روی انسان شادابی میدهد.طبیعت بهترین مکان برای آرام کردن روح و روان و مکان بسیار خوبی برای مطالعه بخصوص در فصول بهار و تابستان.در کشور عزیز ما در ولایت بلخ ازفصل بهار به بهترین شکل تجلیل میگیرد یعنی تمام مردم به میله گل سرخ میروند و از میله خود لذت میبرند که بعضی از باشنده گان دیگر ولایات به آنجا سفر میکنند
و در افغانستان و دیگر همسایه های همجوارش هفت میوه وسمنک درست میکنند تا با خوردن آن ها از فصل بهار لذت ببرند
