اعاده ی انرژی برق و آب در شهرها از مهمترین ارکان خدمات اجتماعی و جز اصلی انکشاف در یک کشور محسوب میشود.
انرژی در ولایت باستانی هرات از زمانه های دور در قالب یک آرمان و نیاز اصلی اجتماعی٬ محور تلاشهای مسوولین قرار گرفت و بعد از احداث شبکه ی شهری و اتصال برق از ترکمنستان و ایران به هرات٬ هموطنان با گرمجوشی و خوشحالی کم نظیری از آن استقبال کردند.فضای امن و بستر مناسب فعالیت های اجتماعی و تشبثات اقتصادی٬ از مهمترین انگیزه های بودند که نیاز به انرژی برق را در این ولایت در بلندای اولویت قرار میداد.خوشبختانه در ۱۲ سال قبل دو جریان برق از دو کشور همسایه ترکمنستان و از ایران به هرات رسید٬ خانه ها٬ جاده ها٬ راهروها٬موسسات٬رادیوها٬ تلویزیون ها و کلاً وسایل الکتریکی٬ روشن گردیدو گویی عصر فوران نور و اقبال فرا رسید و سیمای هرات٬ به یکباره دگرگون تر شد و به فصل انتظار و محرومیت انرژی برق نکته ی پایان گذاشت.
اینکه از این انرژی چه کار بردهای حیاتی صورت میگیرد و باید بگیرد٬
«تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل»
اما حرف امروز بر سر فرهنگ استفاده ی بحینه و بجا از انرژی برق است. انصافاً آیا ما این فرهنگ را پاس میداریم و یا علاقمند فراگیری آن هستیم؟ آیا شب های تاریک و سرد گذشته ها را بیاد داریم٬ آیا بخاطر داریم هیچکس و هیچ تاجری جرعت تورید هیچ فابریکه ای را نداشت؟ آیا بیاد داریم که سرمایه گذاری داخلی و خارجی که هسته ی محوری انکشاف اقتصادی٬ رشد عواید ملی و خودکفایی٬ حتی زمینه ی توسعه ی صنعت و تجارت بود٬به بن بست مواجه بود. همه و از هر قشری با حسرت و اندوه در حلقات خودی و رسمی زمرمه میکردند«اگر برق میداشتیم».
اکنون سال ها است که از این نعمت بزرگ خداوندی بهره مند هستیم٬ اما به شهر٬ بازار٬ کوچه ها٬منازل٬ موسسات و دکان هاو مارکت ها و هر جای دیگر به «روز روشن نگاه کنید؟!»گروپ ها٬ لایتها و ساعتها و تلویزیون ها٬ تیپ ها٬ رادیوها٬ و بسا وسایل برقی دیگر بدون ضرورت و استفاده روشن میباشد٬ چرا؟ آیا تنها به این دلیل که قیمت صرفیه ی برق ارزان است؟ به هر حال دین مقدس اسلام و اقتصاد مدرن امروز و عقل سلیم٬اصراف و هرگونه استفاده ی بی رویه را رد میکند٬ به ویژه در کشوریکه بسیاری از مردم آن شمعی ندارند که روشن سازند.
هم اکنون با وصف حدود ۱۰۰ میگاوات انرژی برق وارداتی از جمهوری ترکمنستان و جمهوری اسلامی ایران٬ ولتاژ برق به ویژه در شهر رو به ضعف و ناتوانی است . آنطوریکه گفته میشود(بار اضافی قدرت برق رابه تحلیل میبرد شاید به دلیل مصرف بی رویه ناکافی باشد.اما میکانیزم استفاده از آن باید٬ اصلاح و احیا شود. بیاد داشته باشیم که نبود انرژی برق امروز در افغانستان به ویژه در پایتخت کشور٬ از جدی ترین چالش ها در مقابل دولت میباشد. یاد آوری چند نکته ضروری است:
۱به فرهنگ استفاده درست٬بویژه روش ذخیره ی برق و پیشگیری از ضیاع آن٬ عادت نماییم.
۲صرفیه های برق خود را به موقع و بدون معطلی٬تحویل بانک کنیم.
۳از لین ها و کیبل های کهنه و فرسوده٬ شارتی های و ماشین های فرسوده و پرمصرف که همه اسباب ضایعات انرژی برق را سبب میشوند٬خود داری نماییم.
۴از برق جشن و شادی مصنوعی نسازیم.
۵از سایر مواد احتراقی و تنویری غیر برقی نیز استفاده نماییم.
به برق که منبع نور و روشنایی٬ حرارت و انکشاف و سرچشمه ی اعتلا و زمینه ی سایر ترقی ها و توانمندیهاست٬ بدیده ی قدر و حقشناسی نگاه کنیم و در حفاظت و صرفه جویی از این و دیعه ی بزرگ الهی٬ صادقانه و سخت کوشا باشیم تا نور برق و نور ایمان هر دو راه زندگی ما را روشن سازند.
