این روز ها کسی به ظلم وظالم اهمیت نمی دهد .چرا که هر گاه یادی از آن کند آینه بسیار است بعضی ها باور ندارند که چنین حقیقتی وجودشان را پر نموده .می دانید امروزه همه ظالم وجود خود هستند همه نه تنها به خود ظلم را بر دیگری نیز روا دارند کوچک ترین ظلم را که کسی به آن توجعی ندارد حدر دادن منابع است .که نسل ها ی بعد از ما از آن استفاده به عمل خواهند می آورد و مایع حیات ایشان می باشد .
یکی از این منابع آب است . آب مایع حیات است .ولی بعضی ها آن را بیهوده حدر می دهند بدون این که به حال خود و به حال دیگران فکر نمایند .حتی حدر قطره ای آب می تواند بد بختی یک جامعه را در پی داشته باشد . شما اگر روز ها و شب ها رااگر به فکرکردن دراین باره سپری نمایم به این موضوع پی می بریم .
هستند انسان هایی که اصراف می کنند آب را نا جابه حدر می دهند در لباس شویی ظرف شویی وغیره .همه وهمه بر آب وابسته است اما مهم ترین بخش آن به زنده گی انسان و کلا به زنده گی جانداران ارتباط دارد اگر انسان چنین فکر نماید که روزی قطره ای آب نداشته باشد برای خوردن یا اگر آن روز که آب قطع باشد او تشنه باشد چه حسی به او دست خواهی داد آیا دست از اصراف نمی کشد.
بیاید تا خود آیند سازوطن و آینده خود باشیم وبرای آبادی وطن کوشش نمایم امروز کشور های هم جوار به فکر ذخیره منابع خود هستند برای نسل آینده خود برای همین تمام کار هایشان طبق یک برنامه اساسی پیش می رود و در خوش بختی زنده گی می کنند از فقیر تا ثروتمند اما در کشور ما این کاملا بر عکس است . چرا که خانواده های ثروتمند در آسوده گی تمام به سر می برند در حالی که انسان فقیر با بدبختی ها روز را شب وشب را روز می نماید.
این منحصر به آدم های عادی جامعه نیست که بر نامه ریزی داشته با شند بلکه یک دولت عالی با برنامه ریزی دقیق می تواند اجتماع را از فلا کت نجات دهد در ممالک هم جوار ما وقتی آب از یک منطقه قطع می شود دولت برای رفع نیاز های آنان تانکر های آب را به در خانه هامی فرستند و خود مردم فکر آینده را در سر دارند وبا دولت خود همکاری مستقیمی رااجرا می نمایند و دولت نیز در مشکلات پشتیبان آن هاست یک جامعه ویک کشور موفق یعنی همین.
