روز هشتم مارچ يا روز جهانی زن يکی از روزهایی است كه همه مردم جهان ، جشن می گیرند و از آن بعنوان روز خوب و به یاد ماندنی یاد می كنند. ازهشتم مارچ یا روز زن درحالی درافغانستان تجلیل صورت میگیرد که هنوز دراین کشور زنان ,افراد درجه دوم دانسته میشود وشخصیت انسانی اش درمقیاس اجناس قابل خرید وفروش سنجیده میشود. هرچند که پس ازسقوط طالبان وحضور جامعه جهانی درافغانستان امکانات گسترده ی برای بهبود وضعیت زنان به مصرف رسیده است اما به دلیل سنت های ناپسندوناهنجاری درجامعه هنوز نشانه های جدی ازتغییر بنیادی دروضعیت مصیبت برانگیز زنان به چشم نمیخورد. ظاهرآ وضعیت زنان درحال بهترشدن است وحضور آنان درنهادهای دولتی وقانون گذاری وهمچنان حضورآنان درموسسات آموزشی برجسته به نظر میرسد اما سنت ها وناهنجاریهای که برای زنان مصیبت ومحدویت می آفرینند، همچنان پابرجا می باشند
درحالیکه درجریان هشت سال گذشته نهادها وموسسات مختلفی مانند وزارت امورزنان و کمیسیون حقوق بشر وسایر موسسات غیر دولتی برای بهبود وضعیت زنان تاسیس گردیده اند اما کاربرد واثرات کاری این موسسات ونهادها درمقایسه بامیزان رو به گسترش خشونت علیه زنان خیلی اندک وناچیز میباشد. این موسسات درحالیکه امکانات وسیع وگسترده مالی را به مصرف رسانده اند راهبرد اثر گذار واستراتِیژی دقیق را برای کاهش خشونت علیه زنان نتوانسته اند معرفی نمایند. با آنکه از روز جهانی زن همه ساله از سوی دولت افغانستان تجلیل می شود
اما انتقاد های وجود دارند که تجلیل از این روز در افغانستان فقط جنبه نمایشی داشته و دولت در بخش تامین حقوق زنان هیچ دستاورد عملی نداشته است. فعالان حقوق زن و اعضای شورای ملی از حکومت افغانستان و جامعه ی جهانی انتقاد کرده و می گویند، تعهداتی که در قسمت تامین حقوق زنان در افغانستان صورت گرفته تا هنوز عملی نشده اند. با آنکه حکومت افغانستان تامین حقوق زنان در کشور را یکی از دستاورد های مهم اش در ده سال اخیر می داند، اما برخی از مقام های افغان می گویند که هنوز هم حقوق زنان در این کشور نقض می شوند. روز زن در افغانستان سالانه به گونهء نمایشی تجلیل می گردد
مشکلاتی را که زنان در گذ شته در مناطق دور دست با آن مواجه بودند، هنوز هم مواجه اند. تعهدات که جامعه جهانی در حل مشکلات زنان افغان نموده بود عملی نگردیده اند، ما تا اکنون با مشکلاتی که داشتیم دست و پنجه نرم می کنیم. زنان در مناطق دور افتاده هنوز هم از تعلیم بی بهرمند اند، امکانات محدود است، رسم و رواج های نادرست حاکم اند
خشونت ها علیه زنان ادامه دارند هنوز هم در مناطق دور افتاده زنان به مثابه یک غلام و متاع شناخته می شوند. کلام آخر اینکه آنچه که میتواند زنان افغانستان را از سیاه بختی نجات بخشد، اراده، آگاهی وخودباوری آنها نسبت به استعداد وتوانمندیهای خودشان میباشد. تامین حقوق زنان درجوامع مترقی ودموکراتیک ساده وبدون هزینه به دست نیامده است. آنان با مبارزه مستمر وبا آگاهی بخشیدن به جامعه وبا قبول قربانیهای بی شمار به ارزشهای انسانی و انسان برابری دست یافته اند
سما
