فیلمهای هالیوودی معمولا به حیث سرگرمی منتشر میشوند، ولی اغلب طرح ریزی های فیلم منعکس کننده دستورات خاصی است.  این فیلم در مورد پایان جهان ساخته و پرداخته شده است که چندین بهران جمعی مختلف را نشان داده است. به ویژه که دنبال همان فرمول، پایه و جلال، اشخاص میباشد. درین مقاله نگاهی به فیلم فاجعه ای "سرايت" انداخته و اینکه چطور به تماشاگران درس میدهد که در شرایط بهرانی به چی کسی اعتماد کند و به چی کس اعتماد نکند

اکثر مردم به تماشای فیلمها مینشیند چون میخواهند کمی سرگرم شوند. خوب، میشود گفت که چیزی یا موردی در این فیلم وجود ندارد که بتواند مارا سرگرم کند. در واقع تنها تفاوت این فیلم و فیلمهای آموزشی مکاتب که دولت از آن حمایت میکند در این است که شما برای دیدن آموزش های وضعیت بهرانی پول میپردازید. یعنی این فیلم مانند درس های آموزشی میماند که فقط با پرداختن پول قادر به تماشای آن خواهیم بود. درست مانند زمان جنگ سرد، به شاگردان ویدیوهای آموزشی نشان داده میشد که در صورت حمله هسته ای چطور به پناهگاههای امن داخل شوند. در این فیلم نیز وضعیتی بهران جمعی، حکومت نظامی، را نمایش داده است، در صورت مواجه با شرایط بهرانی چطور باید در اولین قدم به واکسین های موجود اکتفا شود.

این فیلم با هنرپیشگی شخصیت های چون، مت دمون، لارنس فیشبورن، جود لاو، و وینیت پلترو انجام شده است. یکی از فیلمهای هالیوودی که فروش تکت در آن بیشتر به نظر میرسد. و همچنان ترویج خاص فیلم بین سازمان های ملی و بین المللی بوده در حالی که رفتارهای خاصی مردم عامه را به تشویق میگیرد. به نظر میرسد طرح اصلی فیلم ترس از ویروس آنفلوانزای بزرگ  که در سال 2009 بسیاری از شهروندان را تهدید کرده بود است

این فیلم توسط "استیون سودربرگ کارگردانی شده، که تهیه کننده ای آن چندین کمپنی بزرگ دولتی میباشد که به نظر میرسد آنان خواسته شرایط بهرانی کاملا طبیعی را تصویر نمایند و همچنان توجیه نمودن کمپاین های واکسیناسیون در صورت وقوع بهران و حوادث در جهان. میتوان گفت که چیزی در این فیلم تخیلی و ساختگی به نظر نمیرسد زیرا آنان تمام تلاش شانرا به کار بردند تا همه موارد را هرچه طبیعی ترجلوه دهند. دنیای به اصطلاح سرگرمی صنعت هالییود همواره فیلمهای بر موضوع ویرانی جهان، یا همه گیر شدن دنیا توسط شر و تاریکی و امثال آن میپردازند که جز نقشه سیاستی کدام مفهومی خاصی را القا نمیکند