در نخست میخواهم نظرم را در مورد علم، بیان کنم...علم در حقیقت قدرت است.علم تنها پدیده یی است که میتواند انسانها را از بدبختی نجات دهد. انسان را نور میبخشد و زمینه را برای درک بهتر زنده گی مساعد میسازد.سیستم های مدرن امروزی ، پیشرفت های قابل ملاحظه جهان همه و همه در نتیجه علم و تکنالوژی بوجود امده است.چنانچه یک تعداد از انسان های ماهر و ورزیده زحمات زیادی برای وسعت علم و دانش کشیده اند تا توانسته باشند مشکلات زنده گیرا حل کنند.

 

حضرت محمد ص به امتان و پیروانانش چنین توصیه کرده است:علم را بیاموزید حتی اگر در چین باشد.و میفرماید که اموختن اجباریست برای هردو یعنی زن و مرد،ازین میتوانیم نتیجه بگیریم که در دین مقدس اسلام به علم و دانش اهمیت زیادی داده شده است. و دوران خلفای اسلام میتواند گواه خوبی برای اثبات این باشد.چنانچه علم به عنوان بخش مهمی از زنده گی مطالعه شده است.

 

طوریکه میدانیم  افغانستان هنوز نتوانسته است تا در صف کشور های پیشرفته قرار گیرد ایا چرا؟ برق که تنها چیزیست که باعث ادامه زنده گی میشود ، ایا میدانیداین ماده حیات را کی اختراع کرد؟ ادیسن .ایا از افغانستان بود؟ نه..رادیو را کی اختراع کرد؟ مارکونی. ایا این دانشمند از افغانستان بود؟ نه خیر .ایا کدام مخترعی تا به حال در افغانستان داشته ایم؟ نه .چرا؟ ایا علت این همه پسرفت و عدم انکشاف در افغانستان چیست؟

 

مخترعان جهان همه از کشور های خارجی اند و علت ان هم پیشرفت و اهمیت دادن به علم و تحصیل است. در افغانستان چون علم ارزش ندارد و همه دنبال زنده گی غریبانه خویش اند و زمینه کاری برایشان مساعد نیست. بیشترین شاگردان طبقه ذکور در پهلوی اینکه به مکتب میروند کاسبی هم میکنند تا بتوانند خرج تحصیل شانرا پیدا کنند.همین است که دختران نمیتوانند کاسبی کنند وگر نه انها نیز در پهلوی درس شان کار هم میکردند.

 

ما در بیشترین ولایات هرات بخصوص هرات شاهد مکاتبی هستیم که شاگردان در ان در خیمه ها درس میخوانند در زمستان باید برف، باران،و سردی را تحمل کنند و در تابستان گرمی بیش از حد و خاک الوده گی را.و همین بیعلاقه گی شاگردان به درس میشود و تمرکز بیشتر شان به کثیفی اطراف شان است نسبت به درسهای شان.و بلاخره انسان های بیثوادی از مکتب فارق میشوند و هیچ کار و خدمتی برای جامعه شان از دست شان بر نمیاید.

 

امسال در حدود10 هزار فارغ التحصیل داشیم به غیر از متفرغین.و ،وزارت تحصیلات عالی تصمیم گرفت تا تنها 3000 این شاگردان را در دانشگاه های کشور متمرکز کند.ایا ان 7000 درس نخوانده اند و زحمت نکشیده اند و ایا ارمان و ارزویی برای زنده گی و سرنوشت اینده خود نداشته اند؟ به انها کی رسیده گی خواهد کرد؟معارفی که حتی نتوانسته است محل درستی برای علم و تحصیل شاگردان مکاتب تهیه کند.

 

اما اینجا جوانان باید نخست بدانند که خود شان باید خود را به اهداف خود برسانند،و بدانند که تنها پدیده یی که میتواند انها را به پیشرفت شان برساند علم است.بنا باید بیشتر وقت خود را صرف علم و تحصیل شان کنند. خود را به مطالعه عادت دهند تا بتوانند به عنوان اشخاص با فرهنگ و اگاه و بدون کدام تبعیض به همنوعان خویش خدمت کنند

 

 امروزه اشخاصی که بتوانند  به کشور های خارج بروند میتوانند میتوانند ادامه تحصیل دهند. اما کسانی که وضع اقتصادی شان تقاضا نکند ایا چیکار کنند ؟ ایا اینجا مقصر کیست.و علت این همه نبودن شرایط برای ادامه تحصیل در داخل کشور است .اما در افغانستان علم است تا حدودی و لی عمل نیست و علم بیعمل  نیز زنبوریست بی عسل.اما اندک علمی که میاموزید انرا به دیگران پخش کنید تا دیگران نیز بتوانند از داشته های شما استفاده اکنند.انسان موجودیست که همیشه در حال جستجو و تحقیق است 

 

... زگهواره تا گور دانش بجوی