سواد دیجیتالی بین دو جهان

Posted on at


بسیار خوشبخت هستم که در مدرسه ای آموزش میدهم که از نگاه فرهنگی بسیار گوناگون است و برای زمینه های متفاوت اجتماعی و اقتصادی باز است. مدیر مدرسه ما بسیار وقت ها سخن رانهای عمومی را از سرتاسر جهان دعوت میکند تا دانش آموزهای ما به روش های متفاوت اندیشه آشنا گردند و بیامووزند که جهان را از دیدگاهای متفاوت ببینند. ما در زمان نهار خود یک برنامه داریم که به آن "نهار و آموزش" میگوییم. در این برنامه دانش آموزها تشویق میگردند تا به کارگاهای شرکت کنند که توسط افراد از کشورهای متفاوت برگزار میگردد. این یک فرصت عالی را در اختیار کودکان ما قرار میدهد تا از کارهای روزمره خود بدرآیند و به برنامه های متفاوت آموزشی بپیوندند و با افرادی در ارتباط شوند که در غیر آنصورت هرگز آنها را ملاقات نمیکردند.



هفته گذشته میزبان بس بی بی کاکر دختر بیست و یک ساله افغانستانی بودیم که در حال حاضر در ایالات متحده آمریکا درس میخواند. داستان زندگی بس بی بی شبیه داستان بیشتر بانوان افغانستان است. بعد از اینکه او در استان ننگرهار بدنیا آمد, خانواده اش بخاطر جنگ های اتحاد جماهر شوروی به پاکستان کوچ کردند. باوجودیکه آنها ایمن بودند, زندگی در پاکستان برای یک دختر آسان نبود. بیشتر مهاجرهای تجربه های سختی را گذشتانده اند و بس بی بی نیز استثنا نبود. او بیشتر وقت ها در مدرسه هم از جانب استادها و هم از جانب همصنفی هایش نادیده گرفته میشد و بطور یکسانی مورد احترام قرار نمیگرفت. به او بحیث شهروند درجه دو برخورد صورت میگرفت, بارهای مورد اذیت قرار گرفت و خود را از بقیه جهان جدا احساس میکرد. زمانیکه شانزده ساله بود, خانواده او تصمیم گرفتند که به افغانستان برگردند و از آنزمان آنها در این کشور زندگی میکنند. سپس رویداد غیرمترقبه ای اتفاق افتاد.



زمانیکه بس بی بی با یک خانواده آمریکایی زندگی میکرد,فرصت مطالعه در یک دانشگاه در ایالات متحده آمریکا را بدست آورد. از آنجاییکه پدر او یک مرد دانش آموخته بود, او فرصت یافت تا به ایالات متحده آمریکا سفر کند, چیزیکه بسیار نادر است در کشوریکه بر بانوان استبداد روا داشته میشود و در چارچوب خانه محدود میشوند. به دیدگاه بس بی بی آموزش و پرورش در افغانستان بسیار در سطح پایین است. بزرگترین شکایت او از سامانه آموزشی افغانستان کمبود استاد های حرفه ای است. " در صنف های آموزشی که حضور داشتم, همه استادهای من فقط از روی کتاب میخواندند بدون اینکه چیزی از تجربه های خود بیفزایند."او به ما گفت که " با مطالعه در خانه با خود میاموختم."




About the author

160