هوا هوای باران وبوی عطر سکر آوراین فصل زرین درپیچ وتاب هوای خیالات میپیچید وبلبلانی به غزلسرانی سحر گاهی نا بهنگام سرداده بودند. دریاها موج های زیبایی را به صدایی طرب گرفته وغروب بلند کوهها رنگ قرمز را اختیار نموده بود.دراین روز وهوای یاد های مرموز عزیزی نظر گشود تا راه چاره ای برای این وظعش باشد
.
با آن دل سرگشته مانده وحیران بود رفت سوی پنجره ، وقتی دید تمام بلبلان به نغمه سرایی سرداده اند قراری درتاب نیاورد پنجره را بست . رفت پای تلویزون دید سفید برفی به هفت کتوله ای باوفایش مصروف ساعت تیری زمان بود. سردلی برای نظاره ای آن نداشت ، با هزاران فکر ویک انتخاب رفت لپ تاپ اش را گشود تا چندی گیم بازی کند ، ناگه از زمانی به یاد آورد که گیم بازی کردن برایش دراین موقعه ضیا وقت بیش نبود. لپ تاپش را بست. وبادلسردی از همه رفت پیش مادرش تا چنی به قصه سر دهد. تا مادرش وسیله ای برای برگشت این حالتش باشد. وقتی در آشپز خانه رفت دید مادرش مصروف پختن نان بود. وقرار بر ان بود که امشب پدرش وقتر از وقت دیگر به خانه بر گردد .
حسرت زده ای بیچاره در سدد آن شد تا رفتن به آشپز خانه آخرین سرگردانی اش باشد. بلاخره رفت بسوی خانه اش ، چند کتاب برای مطالعه کردن انتخاب کرد وقلم و کاغذ را گرفت تا صفحه از دانسته هایش را بنویسد..یک پارچه شعری را توانست بنویسد .وبا این دل نوشته اش توانست تا مرحمت وعزت فراوانی را بدست آورد. برای همه عزیز ووالا گشت. نام زیبایی را بریش گزید ، جوایز بس عظیم مادی ومعنوی زیادی رابه دست آورد
.
تا لحظه ای فرا رسید که بعد از نخبه وگرامی داشتن در کشور ش ازو تقاضا شد تا مرشدی باشد برای آن کشور . شاهد آن بود که ریاست جمهوری کشور امریکا از وی تقاضا نمود وضمن سپاس ها ووعده از وی طلبید تا به آن کشور افتخار افزوند. وبا گفته های همچو : ماد وکشور همکار .دوست هستیم ودو دولت همدیگر پذیر هستیم . بهتر ان است تا برای این کشور وعده داده تا افتخاری باشد
.
بلاخره قصد آن نمود . تا اذنی داشته باشد از والدین اش . قلم وکاغذ را ماند و کتابهایش را بست ودوید به سوی پاین زند پدرش . قصه کوتاه در حال رفتن بود گه ناگه از رختخوابش افتید که تا دوساعت سرش چرخه .میخورد وبا این صدمه وعده کرد کهدیگر به این خواب های دردسر پی نبرد
.
پرستو رحمانی
