اگر تمام زندگی انسان با آموختن و تعلیم سپری شود باز هم کم است چون دریای تعلیم و تعلم بی کران است و هر قدر که انسان از این دریاهم بردارد به اندازه یک قطره ای بیش نیست بعضی انسان ها هم هستند که از برداشتن ذره ای و ذره ای از علم و تعلم محروم هستند و البته این محرومیت را هم دیگران برای آنها تحمیل نکرده اند و بلکه تحمیل کننده این محرومیت خودشان هستند چون انسان در هر کجا که باشد میتواند هم بیاموزد و هم بیاموزاند و فقط این کمی اراده و اعتماد به نفس میخواهد که باید به خرج دهد تا به آن چیزی که میخواهد برسد
و هرگز از آنچه که دارد و یا هم هنوز به دست نیاورده است ناراحت نباشد چرا که هر انسان به اساس لیافتی که دارد همان قدر میتواند در زندگی خود کامیاب باشد و هیچ گاه بی لیاقتی خود را به پای دیگران یا یا یا نگذارد
و این همیشه خود انسان بوده و هست و خواهد بود که سر نوشت خود را رقم میزند درست است که سرنوشت هرکس را خداوند متعال پیش از آنکه بدنیا آید رقم زده است ولی هیچ گاه نباید این را فراموش کند که هیچ گاه و هیچ گاه خداوند متعال بدی بنده خود را نخواسته است و هرگز نمیخواهد
ماهم باید همیشه کسانی را خود را از فقر و بد بختی نجات داده اند و به جایی خود را رسانده اند را الگو در زندگی خود قرار دهیم منظورم در اصل اینست که تنها جنبه های بد زندگی را نبینیم بلکه جنبه های خوب زندگی را هم ببینیم همیشه این را نبینیم که ما یک انسانی هستیم که تا چند روزی زنده ایم و از این دنیا میرویم و اطلا این درس و کوشش هایی را که ما در زندگی متقبل میشویم بی هوده است
