سعادت را در آرامش و آسایش باید جستجو کرده و آرامش در پرتو امنیت و، آزادی و آسایش در آغوش تمدن میسر است . این تسلسل مفاهیم و ارتباط زنجیره ای کلمات انسان آگاه را به تحرک بی امان و تلاش خستگی ناپذیر وامیدارد تا آنچه را ندارد در راستای بدست آوردن آرزوهایش می تپد مرحله به مرحله با جدیت و پشت کار مداوم جهت نیل به هدف نهایی مبارزه نماید.
عصر انترنت و انرژی هسته ای که فاصله های زمانی و مکانی را کوتاه نموده و اندیشه انسان متفکر امروز را مصروف نموده است ؛ بشریت را تا سرحد جنون دوانده و آرامش و آسایش را از او سلب کرده است .
زندگی یک انسان شهر نشین غرق در کارهای دماغی و زرق و برق دست آورد های تمدن در ابعاد مختلف که فرصت بهره مندی و لذت بردن را از وی گرفته است ؛ با زندگی یک انسان روستا نشین که با تحرک مداوم و عادی فزیکی که در هر شبانه روز میتواند در هر مقطع وقفه های آن از نتیجه کار و تلاش خویش لذت ببرد و احساس آرامش و آسایش نماید که مقدمه رسیدن به سعادت است ؛با تفاوت های فاحش آن هرگز قابل مقایسه نیست.
مصروفیت های بی امان لحظات خوش بیدوام را از انسان گرفته است ؛ توقعات فراوان قرار آدمی را ربوده است و هر چند بهر سوی که میدود بدانجایی که میخواهد نمی رسد.
پس زندگی نه در اوج غنأ و نه در محرومیت بلکه در میانه آندو و در سادگی خوشتر و زیباتر است خوشبختی در قناعت است و بدبختی در حرص و طمع میباشد ،جنگ زاده خشم است و خوشبختی اسیر جنگ......
شعر از محترم آقای ظاهر (دایم)......
سراب سعادت
خوشا صبحی که شور انگیز باشد بهاری مست و یا پائیز باشد
مشام جان شود شاد از نسیمی گل پژمرده ، عطر آمیز باشد
چمنزار وطن خرم از آن باد که دل ها از صفا لبریز باشد
بهر سو شادمانی ها کند گل همای بخت ما رنگ ریز باشد
وطن آباد و شاداب از عدالت برای هر کسی ،هر چیز باشد
درآن شاهی عدالت گسترونیک رعیت پرور و شب خیز باشد
سعات میزبان کلبهٔ فقر در آن شاهی فقیری نیز باشد
مپندارش عجب در ملک خوبان زغم گر ملتی پرهیز باشد
چه شادی آفرینست زندگانی بهشت اینجا نشاط انگیز باشد
دلا تا شد امید خفته بیدار گمان کردم که رستاخیز باشد
مزن (دایم ) ز آسایش دم اینجا
ترا جز غم چه دستاویز باشد
