دشمنی و خصومت آتشی است,
جانسوز و تباهکن
و چنان باعث بربادی شخص و جامعه میشود
که حتی سرنوشت ملتی را به قهقرا
و نیستی میکشاند
خوصومت و دشمنی
از حسادتها , بدگمانیها و همچشمی
های بیمورد منشأ گرفته و تخم پلیدی
و زشتی را در دلها میکارد و رنجهای
بیکران را بوجود می آورد.
جامعۀ ما که همواره به اشکال گوناگون
زادگاه حوادث زنده گی بوده , و اکثرا
مسایل بسیار کوچک باعث منازعه ها
و جارو جنجال ها
ییچیده و برزگ اجتماعی
میشود این حوادث کوچک زنده گی باعث
دشمنی های برزگ بین افراد و خانواده ها
و حتی قوم و قبیله میگردد که با دامن زدن آتش
کینه و نفرت ریشۀ این دشمنی ها و اختلافات
عمیق تر میگردد که سبب از هم پاشیدن شیرازۀ
زنده گی یک خانواده قوم و قبیله در اجتماع میگردد.
چنانچه شاعری چه بجا گفته
درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد
