کل النفس الذایقه الموت
مرگ حق همه است چون یک کاروانی است که بابد تمام مسافرانش را به وقت وزمان اش به جاایگاه اصلی آن برساند. وآن زمانی که انسان به جایگاه اصلی وابدی اش است. در عقب آن افرادی اند تابرایشان پند وعبرتی باشد که این یک حقیقت است . وقتی خداوند تبارک وتعالی میفرماید : کل نفس الذایقه الموت پس این ندای پروردگار فراخوان همه مسلمین ، بشریت ومخلوقات میباشد .وروی این ملحوظ جایی اصلی همه ما همان عبور از دنیایی برزخ میباشد که همه به آن خواهیم رفت. که دست آویزئ همه مان به در گاه حق تعالی وخانه ای ابدی مان همان اعمال نیک وبد مبرحه ای ما میباشد.
وقتی انسان ازین دنیا رحلت میکند به دنیایی میرود که رحلت ناپذیر است .وازین مسافر بودن ها باید آموخت به این دنیایی که فعلا به آن جان ودل دوخته ایم فانی ونابود گشتنی میباشد،مارا به کام خویش نمیگیرد. ،روزی است که همه ما با این پیوندی نخواهیم داشت به همین اساس است که با ید به مرگ پی برد
.
اما رفتن به آن دیار هم قانون وقواعد خود را دارد. که مستلزم آن است تا به آن اهتمام ورزید یعنی وقتی کسی که ازین دنیا میرود بازمانده گانش به آن دعای مغفرت مینمایندوبه منظور از عبور از قبر ومزار وی یادی از فردای حقیقی خود نمایند واین بهترین راه است که انسان میتواند دلش را ازین دنیای زرین فانی برکنده ،تا وابسته ای اصلی به فردای خویش شود .مثلا: با دیدن قبور مسلمین پی ببردبه دنیایی واقعی ودنیای که همه از آن او هستیم وباید به آن جا بریم .
چون ذایقه ای اصلی ناب زنده گی همان گذر از مرز واقعی مرگ است .ورحلت ما ازین دنیا حتما . پس به این امر خداوند همه لبیک گفته وباید حاضر آن باشیم که هر لحظه از زنده گی ما به هشدار عزراییل امین است تا مارا به امر آن پاک پرودگار به دیار اصلی ما ببرد.
پرستو "رحمانی"
