بیسوادی یکی از مشکلات جدی کشور ما افغانستان است که بسیاری از مردم به این مشکل دوچار اند که این باعث عقب ماندن کشور ما میشود چون شخص بیسواد هیچ چیز از علم و دانش نمی داند و سطح آگاهی وی بسیار پایین است ودولت برای تمام اشخاص بیسواد زمینه را فراهم کرده تا بروند به کورس های سودا آموزی و به فراگیری علم و دانش بپردازند تا از بیسوادی نجات پیدا کنند.
اشخاص بی سواد از زنده گی خود رنج می برند چون آنها بسیار از نکته های زنده گی خویش را نمی توانند حل کنند و به مشکلات زیادی روبرو می شوند و اعتماد کردن نسبت به خود از دست می دهند و باعث گوشه نشین شودن شان از جامعه و مردم می شود ولی آنها نباید از بیسوادی خود رنج ببرند و کوشش کنند تا به درس و تعلیم بپردازند.
و درجامعه خود یک شخص فعال و با سواد شوند و اگر تمام انسان ها به فراگیری این کار اهمیت بدهند باعث پیشرفت کشور ما می شود و باید تمام خانواده ها اعضای فامیل خود را بگذارند تا به مذاکر آموزشی بروند و فرقی بین زن و مرد خویش نگذارند و تمام زنان و مردان به درس و تعلیم اهمیت بدهند بسیار مفید خواهد بود چون تمام شان از تمام امور و دستورات که خداوند در قرآن کریم فرموده آگاه می شوند.
به اثر بیسوادی کشور ما عقب خواهند ماند و مردم دوچار فقر خواهد شود واز خاطر بیسوادی انسان ها نادان دست به هر کار می زنند که این کار به ضرر شان است مثلا انسان های نادان به مشکلات مانند مبتلا به مواد مخدر دوچار می شوند که هم زنده گی خود را به اثر مبتلا به مواد مخدر خراب می کنند و هم زنده گی خانواده ای خود را خراب می کند ولی اگر وی سواد داشته باشد هرگز به این مشکل خود را مبتلا نمی کند چون وی در آن وقت می داند که مبتلا به مواد مخدر چی مشکلاتی را برای خود وی و خانواده ای وی ضرر می رساند.
و تمام فامیل ها باید در عرصه تعلیم و تربیه اطفال خود بسیار کوشش کنند تا در آیند بتوانند یک شخص مفید برای خود و جامعه خود باشد نه این که اطفال خود رااز درس و تعلیم باز دارد تا برای شان کار کنند که این کار باعث می شود که اطفال از درس و تعلیم باز بمانند.
