اگر داستان افسانه ای وجود داشته باشد که هر زمانیکه در مورد داستان گویی سینمایی می اندیشم به ذهن من بیاید آن داستان اکاروس (Icarus)  است.

اکاروس پسر یک پیشه ور بنام دیدالوس(Daedalus)  بود. هر دو در جزیره کرت (Crete) به دام افتادند. دیدالوس از پر و موم بالهای ساخت تا از راه پنجره فرار کند.

با درنظرداشت اینکه این یک افسانه و خیال است, این طرح کارگر افتاد و آنها شروع به پرواز کردند, اما زمانیکه اکاروس میخواست به خورشید نزدیک شود, تغیرهای ناگهانی پدید آمد و او احساس کرد که به اندازه ای نزدیک است که میتوند آنرا لمس کند.

 

دیدالس به او هشدار میدهد که موم ها آب خواهند شد و بالها خواهند شکست. اکاروس توجه نمیکند, مومها آب میشود و او از آسمان می افتد و میمیرد. پیدایش و سقوط بشکل زبانی.

بسیاری فلمها و سریالها چنین داستانهای دارند. نمونه های کمی از آنها عبارت اند از:اسکارفیس(Scarface), بسیار بد, مردیکه شاه خواهد بود, اندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی ... البته نمونه دیگر آن فلم یورش اثری از ران هووارد (Ron)  است.

من در مسابقه های فورمول یک وارد نیستم و داستان واقعی را در مورد نیکی لودا (Niki) و جمز(James) بازیگران اصلی این داستان نمی دانم, بنابراین تماشای این فلم را بدون کدام علاقه واقعی شروع کردم, چون این آخرین اثر کاری رون هووارد بود.

واقعیت اینست که من این فلم را بسیار دوست داشتم که دربرگیرنده کنش زیبا, ویرایش خوب, تصویربرداری خلاقانه و فلمنامه زیبای است.