من همچنین طرح دیداری فلم را دوست ندارم که شبیه یک فلم مستند است و دارای کامره ناپایدار, صحنه های مغشوش و بسیار غیر شخصی میباشد.

در بخش های زیادی به نظر میرسد که ما در حال تماشای تلویزیو- فلم هستیم اما سپس آقای ران و گروه کاری اش ما را باید صحنه بسیار بسیار زیبا غافل گیر میکنند.

 

چیز دیگریکه توجه مرا جلب کرد اینکه چگونه مستقیم در مورد زندگی مستبدانه جمز هانت در مدت هفتاد دقیقه نمی پردازد. آنها اندک آنرا در شروع به نمایش میگذارند و در اخیر نمایش داده میشود که این بازیگر باید در سرتاسر فلم دوست داشته شود که آنها از بیننده پنهان کرده اند.

آن جالب است, تا اندازه ای عوام فریبانه اما قابل فهم است. برای یک فلم که یک شخصیت دو قطبی را رشد میدهد آن زمان کوتاه است, بنابراین اگر میخواهید که بینندها آنرا دوست داشته باشند, بهتر است که جزئیات را پنهان کنید تا طرح به خوبی کارگر بیفتد. حدس من در این است که اگر فلم بشکل سریال تولید می شد, در آن بخش توجه بیشتری صورت میگرفت.

روی همرفته, امتیاز من به این فلم یک هشت استوار است.

هیجانی, شدید, دارنده گفتگوها و کنش های خوب, مملو از جزئیات کوتاه که به داستان چیزهای زیادی را می افزاید است. از همه مهمتر اینست که میتوانید شخصیت های را درک کنید و آنچه را که انجام میدهند را احساس کنید.

در پایان, فلم جهانی است که همه هانت و نیکی لودایش را در زندگی خود دارند.