همه امروز ایستاده اند در ایستگاه خوشبختی و منتظر به آمدن یک اتوبوس هستند که انها را به خوشبختی های شان برساند اما کسانی هم در آن ایستگاه هستند که در آنجا ایستاده اند و اتوبوس نیامده است دیگر نشسته اند و کسانی هم هستند که خواب شده اند چون از نیامدن ایستگاه سال ها شده است و اما هنوز هم که هنوز است نیامده
است و همانطور در انتظار آمدن اتوبوس خواب شان برده است
شاید درخواب دارند میبینند که سوار در آن اتوبوس هستند و به خوشبختی هایشان نزدیک اند شاید هم نه در خواب هم نمیبینند چون اگر آنها میخواستند به خوشبختی برسند اتوبوس میامد و آنها را میبرد اما اینطور نشد
کسانی که در ایستگاه ایستاده اند درست به مانند کسانی هستند که امروز خوابیده اند چون این کسانی که امروز خوابیده اند روزی به مانند همین کسانی بوده اند که ایستاده اند منظورم درست اینست که اینها نمیدانند ایستادن شان
بی فایده است و در آخر هم باید یا خواب شوند و یا هم منصرف شوند
چرا پس ما زندگی خود را بر اساس حدس و گمان به پیش ببریم! چرا ما در آن ایستگاه ایستاده شویم و اما او نیاید! چرا و چرا؟
بلکه ما باید برویم و خوشبختی به دنبال ما بیاید در اصل این یک حقیقت است که خوشبختی درست به دنبال ما است ولی ما گاهی اوقات از بس که غرور داریم یا سر گرم به آینده هستیم دنبال خود را نگاه نمیکنیم
و همانطور به طرف جلو حرکت میکنیم همیشه انسان از کارهایی که انجام میدهد نتیجه اش را میگیرد و بعد از آن نتیجه کاری را که هنوز انجام میخواهند بدهند را ... پس همه ما باید بر.یم به طرف جلو با توجه به اینکه پشت خود را هم نگاه کنیم
تا کدام چیزی را از جا نگذاریم
