از آنجانیکه  افغانستان   بعداز سپری نمودن چهارده  سال جنگ  مانند دیگر کشور های جنگ زده متاسفانه   سباچالش ها  و مشکلات عدیده  که مانع  رشد و پیشرفت  در قمیت امور سیایسی - فرهنگی - اقتصادی - نظامی  تجارتی  -مدنی وغیره  از خودبجای گذاشته است . طبیعی است  که راه بیرون رفت  از این  همه  مشکلات مشارکت  و دست بدست دادن  هر ملت با اتفاق و  وحدت ملی و یکدلی ممکن است  و بس روی این  احل بشیترین راه رای و انتخاب  مردم  از طریق انتخابات آزاد و مردمی  و کلای خود شان  است  که خوشبختانه  این امر مهم طی  دودوره   مردم عزیز افغانستان با کمال  سوق و یک عالم آرزو مندی به پای صندوق ها رای رفته و کلا اصلح و شایسته  انتخاب نمودند  

. تا انیکه این و کلا محترم ملت و ممکلت  را از این  مشکلات ها نموده با اراده طرحیای جامع و همه جانبه در عرصه  های مختلف برای دولت  مردان کشور وپی گیری  از اجر رات خوب از طرحهای مکان مردم عزیز کشور  را با آرزوی  شان می سانند .... 

اکنون می بنیم که نتیجه در انتظار مردم این بوده است 

اول:می بنیم که تعداد بی کاران کشور چند برابر افرزوده شده 

دوم:مردم فیقرکشور پیشرفت که نصیب شان شده بلکه زیر خط فقر قرار گرفته اند 

سوم:اکثر کشاو زنان و زارع  و دهقان های  کشور یا از کشت  کار دست کشیده اند  و یا انیکه  از بی توجهی  مقامات عالی کشور  و به زراعت  و یا رقابت ناسالم واردات بی رویه  مواد زراعتی  کشور های دیگر که بازار آزاد به  ارمقان آمده است  مواجه شده اند  که کم شان راخم کرده است  و نمیتوانند به آن رقابت و استادگی  کنند و بکار شان ادامه  دهند.  

چهارم: وضع مالداران کشور که چند سال  خوشکسالی های پی در پی  را سپری نمودند  به چی منوال است  . آیا دور از دست دادن  مواش خود شان در قطار بی جا شده های  داخلی  قرار گرفته نظر توزیع چند  عدد سیکویت از کمک  کننده ها خارجی  ذو داخلی  هستند .  در حالیکه زمانی خوده شان از جمله تولید کنند های مواد ضروری  و مفید  مانند: روغن  - گوشت  - قروت -   پشم و نیز از جمله تولید کنند های بزرگ  قالین  که قلم بزرگ  از صادرات  کشور میباشد بودند آیا چه آینده  به این قشر مفید و مهم جامعه  که زمانی بازوی   توانای جامعه بودند . پیش بینی  میشود  و چه کس و یا کسانی  میتوانند  این کتله بزرگ و مفید جامعه  را  در راه پیشرفت و رشد اقتصاد  سوق  خواهند داد با امید آن روز

پنجم : آیا و کلا محترم پارلمان در هنگام رخصتی  شان سری در بین مردم بیچاره  و بی جا شده زدند و علت مهاجرت شدن شان  را جویا شدن 

آیا از حال طفلان شان که  بسن مکتب و تحصیل برابر و مساعد اند فکری و طرحی دارند  تا طفلان شان از تحصیل دور نماند  .  آیا  از  ندارها و عده  که در وقت کمپیاین انتخاباتی شان داده بودند  از اجرا و یکی شان میتوانند  نام ببرند

. و یا فردی که دادند با ایشان به میان بگذارند و قناعت شان بدهند  . ویا  انیکه اقلا میتوانند این وعده را بدهند  که از شما گذشته  برای نسل های آینده شما این پلان و یا آن پروژه را مد نظر داریم   و یا انیکه  بنا به وظیفه  قبول شده خود به کمپیاین ریاست جمهوری  و و کلا شورا و لایتی آینده مورد نظر خود مصروف بودند و بس 

آرزو عالمیار