فلم انکس: شما پیشتر گفتید که کشور بدون فرهنگ مانند انسان بدون روح است. دیدگاه شما در مورد هویت و فرهنگ در افغانستان چیست؟ چگونه میتوان از فرهنگ برای انکشاف صلح در افغانستان استفاده کرد؟
خاطره یوسفی: تعداد زیادی, مردم افغانستان را براساس برخوردهای نظامی و افراطگرایی مذهبی میشناسند. و من فکر میکنم که جای تعجب هم نیست چون از 30 سال به این طرف هردو پدیده همیشه در افغانستان وجود داشته است. هر شهروند زیر 34 سال افغانستان تمام زندگی خود را با جنگ روبرو بوده است.
اما افغانستان تاریخ غنی بیش از 5000 سال دارد. راه تاریخی ابریشم چهار راه تبادل فرهنگ از شروع تمدن بوده است.
بعضی ها تاریخ غنی ما را می شناسند و ما باید به جهان ثابت کنیم که اینجا سوای جنگ و افراطگرایی, تاریخ غنی هم هست
. بطور مثال شما با کتاب زیبای خود بنام ضرب المثل ها در انکشاف فرهنگ ما کوشیده اید. این کتاب حالا با برگردان های فرانسوی و آلمانی اش در سرتاسر جهان موجود است و غنامندی فرهنگ و زبان ما را نشان میدهد. همچنین کتاب ضربالمثل های پشتو شما هم که شنیدم دارید رویش کار میکنید دقیقا چنین است. افغانستان, کشوری
متشکل از چندین گروه قومی است و برای ایجاد ملت قدرتمند و صلحجو باید احساس مشترک ملی ایجاد کرد. حفظ و انکشاف میراث فرهنگی ما در جهت نیروبخشیدن به هویت ملی و آوردن صلح در جامعه, ما را کمک میکند.
تعداد زیاد آثار ارزشمند فرهنگی و هنری توسط گروه طالبان نابود شدند. اما آنها نتوانستند میراث فرهنگی و هنری را که هنوز در روح ما زنده است را نابود کنند.
در این میان ما فقط ضرورت به صلح داریم تا میراثهای فرهنگی ما احساس آرامش کنند و باردیگر در عرصه جهانی بدرخشند. شاید آثار تاریخی موزه ملی افغانستان در کابل ساده به نظر برسند, اما پیام شان از هرکس دیگری برایم بیشتر قابل درک است.
