روزی پریشان وسردرگم تفکر درهًیاهٌویی عمرباخود گفتم خدایا!دوستم مریض است کمکش کن بعد ازتو من اوراخیلی دوست دارم کسی که مخاطب قرارداده بودم شخصی دانا وشخص که به همه خنده میداد درزنده گی کسی راناراحت نکرد کسی که صحبتش سرشارازشادی هابود فقط دوراز همه ناراحتی هابود همیشه دعامیکردم عمرش طولانی باشد تادر پهلوی خانواده اش به خوبی وخوشی پیرشود ولی خداوند گفت :نه"نمیشود اینجابهشت کافران است نمیخواهم تاپرارزشترین مرواریدها در این بهشت بی ارزش که فقط غم واندوه آنرا مزین نموده بمانند جای آنها فقط بهشت برین می باشد جایی که خوشبختی هایی آن هیچ وقت تمام شدنی نیست جایی که یا بهتر بگویم گنجی که فقط اشخاص مومن با قلب پاک به آن رسیده گی کرده میتوانند پس آیاتو نمیخواهی دوستت به آرامش ابدی دست یابد "

درفکرم سوالی خلق شد پس چراتوسط مریضی ؟ گفت بخاطریکه خداوند (ج)آنقدر بنده گانش رادوست دارد که حدش به هیچ کس معلوم نیست .مریضی آخرین امتحان این اشخاص میباشد .چون اگر زره یی هم ازگناهانشان مانده باشد تصفیه شود، تاپاک ومزین به یکی ازگلستان هایی بهشت قدم گذاشته وبادستانش آنرابا گلها یی خوشبو طراحی کند تا دلتنگ کسی نشود. درآن لحظه دوفرشته یی رامی فرستد که هم چهره کسانیکه دوستش دارد است ،وآنها درکنارش چون همدمی میمانند که اصلااحساس کمبودی راننماید.

باشنیدن اینها تعجب زیادی سرو پایی مرا گرفته بود نمیدانستم چکار کنم ناگاه از درون قلبم صدایی برخواست گفت دوستت دارم! زبانم قفل شده بود گویی زنجیر بسته بود قفل ها شکست زنجیرها بازشد صدایی زد که هل هله اش تمام دنیا را به زلزله یی روبرو کرد. گویی چشمانش به همتایش افتاده که سالها انتظار دیدنش را می کشید. با اشک چشمانش نوشت (دوستت دارم)شاید بگوید چرا؟چون این کلمه معنایی شگفت انگیزی رادرقبال دارد.

 

اون میگفته دوستی دارم " دوستی که مهربانترین مهربانان زیباترین، دوست بلاخره عشق حقیقی ناگهان ازچشمش اشکی گویا مرواریدی رویی دفتر باشد. رویی گونه اش چکید آنرا دنبال کرد دوستش رادید که خوابیده گویا درخواب عمیقی رفته یک لحظه فکر کردم بامن صحبت میکند ولی اون لبخندی زد و رفت """"زیربستر حقیقی اش قصری بود روی این بستر اشکم راپاک کردم گفتم <دوستم دلتنگت شدم }کاش نمیرفتی }{me""onley""""be"you""""""""""ilove"you}