انسان موجودی ساخته شده از خاک،موجودیست که خدای متعال آن را از همه موجودات برتری داده است،موجود بی باک و بی کبر،خلقتی که همه ساختمان وجودش با مغزش کنترول میگردد و مرکزش قلب یعنی بنیاد احساسات نهادینه شده است.خدای بی اندازه مهربان انسان را از خاک و آب آفرید و بعدا در جسد بی تحرکش روح را دمید تا باشد دلیل حرکتش شود وبعدا قوه تفکر،تحلیل و همچنان شناسایی را در ذهنش جایگذین نمود تا باشد خود را شناخته و ذریعه خود خدای که آن را آفریده است بشناسد.

انسان موجودیست که از هر نوع احساس چه بد و چه نیکو برخوردار است و با این احساسات به زنده گی اش یعنی زنده گی ابتداهی یا همان زنده گی موقتی خود ادامه داده که این احساسات گاه گاهی باعث درک مفاهیم و مقاصد برایش میشوند.

ولی سوال اینجاست که فرق بین انسان و آدم چیست؟

این سوال از موضوعی آشکار میگردد که روزی فرشتگان در نزد خدای متعال رفته تا بیابند که خدای بی اندازه مهربان و باقدرت چه موجوداتی را خلق کرده است؟خدای متعال موجوداتی را چون پلنگ، گوسفند، گاو، موش، اسب، شیر، حشرات، سبزه ها،انسان و بلاخره از هر موجود زنده ای یک نمونه را برایشان نشان داد و خداوند متعال فرمود:"من تمام این موجودات را بخاطر یک خلقتم یعنی انسان آفریده ام". فرشتگان از خدای متعال پرسیدند: "ای خدای بی اندازه مهربان چرا این خلقتت را بهترین دانستی؟" خدای متعال در جواب شان فرمود: "در جسم انسان ها قوه آدمیت یعنی شرف،مهربانی،شناسایی،تفکر،تحلیل و غیره را جایگزین نموده ام که باعث شده این موجود نسبت به موجودات دیگر برتری یابد ".

از این جا میتوان درک کرد که آدمیت در وجود مان گنجیست که خدای بی اندازه مهربان آن را بر ما اعطاه نموده است که در هیچ نوع موجود دیگر اثری از این نیست.

خداوند (ج)برای مان آدمیت و شرف داد تا با آن به عبادتش مشغول شویم.ولی افسوس بعضی انسان های حیوان مانند این چراغ آدمی را در وجود شان خاموش کردند و از آن به هیچ نوعی استفاده به عمل نمی اورند و حتی میتوان گفت همان خصلت حیوانی را گرفته اند،زشت تر از حیوانات.

حیوانات موجوداتی اند بدون تفکر،احساس و رحم و مهربانی،موجوداتیکه در وقت گرسنگی هر نوع حیوان دیگر را شکار میکنند و از آن به حیث طعمه یا غذا استفاده میکنند ولی هرگز حیوان همنوع شان را نمی خورند و آسیبی به آنان نمی رسانند.

انسانانکه آدمیت در وجود شان خاموش مانده از دیو های درنده بدتر بوده و هر نوع آسیبی را به همنوع شان میرسانند.مثلا:انسان کشی،تجاوز بر مال و جان یکدیگر،خشونت،بی عدالتی،بی رحمی و غیره در مقابل همدیگر استفاده میکنند که بدبختانه این چنین انسانهای فاغد از آدمیت در افغانستان زیاد دیده میشوند،این انسان ها که خودشان خود را آدم میشمارند برادر و خواهر خود را بدون دلیل وحشیانه میکشند.

آری!خدای بی اندازه مهربان با این که این موجودات هیچ یعنی انسان را از همان حیوان گرسنه برتری داده است حال همان حیوان که هیچ نوع تفکر و تحلیلی ندارد از این انسان درنده بهتر دیده شده است.

خداییکه در مقابل اینقدر نعماتش برای مان،این گونه اعمال زشت را از مایان میبیند باعث خشمش و تباهی ما خواهد شد.

بلاخره ما انسان ها باید این قوه آدمیت را در درون مان چون چراغ دایمی که هیچ گاه خاموش نشود آن را بکار اندازیم و از این چنین حیوان صفتی ها دست کشیده و شکر گزار نعمات خداوندی باشیم.

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه عبدالله هاتفی میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/Hatifi-Herat/blog_post

تمنا حامدی

post