ایمان خود به خدا را نباید از دست داد ، حس ایمان انسان را از بسیاری اشتباهات دور نگهمیدارد ... زمان همیشه درگذر است و توقف آن ناممکن
ما هم با این زمان همراه هستیم و زمان است که برای ما میگذرد ، اما کاش این گذر زمان برای ما فایده ای میداشت
از خودم آغاز میکنم و میدانم در این مدت زمانی که از عمر من گذشته است نه کاری برای آخرت خود و نه کاری برای انجام بنده گی خداوند یکتا انجام داده ام ... به همین ترتیب کسانی مانند من هم وجود دارند که زندانی این زندان از زمانه که خودشان برای خود ساخته اند هستند!
همه در پشت میله های زندانی هستیم که زمان مشخص برای رهایی ما ندارد ... بلکی زمان اش را هم خودمان تعیین میکنیم . و به همین گونه در زندانی زنده گی میکنیم که تنها در آن چهار دیوار ، چند میله و یک جسم با روح مرده زنده گی میکند .
بیایید روح را در خود زنده کنیم و به زنده گی در این زندان خاتمه بخشیم ... در این زندان زندانی شدیم چون در دنیای حقیقی نمیدانستیم چه باید بکنیم و برای چه کاری فرستاده شده ایم ... فقط در فکر مادیات بوده و مادیات پرستی را پیشه خود کرده ایم . که در نتیجه زمان هم بیهوده میگذشت
اما برای رهایی دوباره نباید این اشتباهات را تکرار کرد و خود را تا ابد در این دنیای مجازی زندانی نمود ... باید بخود آمد ، چند لحظه اندیشیدن و پی بردن به اصل آفرینش میتواند انسان را از بسیاری اشتباهات چی آنانی که گذشته است و چی آنانی که یک شخص میتواند در آینده آنرا انجام دهد دور نگهدارد و حفاظت نماید و حتی اندیشیدن به اینکه خداوند زمان را از برای چه کاری خلق نموده است ؟؟! ... آیا گذر زمان فقط برای لذت های دنیوی است ؟! ... نخیر! زمان میگذرد تا چرخش روزگار را بما نشان دهد ، میگذرد تا ما بدانیم در دیروز خود چه کارهایی را انجام داده ایم تا از آنها پند ، عبرت و تجربه حاصل کنیم ... و خلاصه اینکه زمان برای خیلی کارهای دیگر میگذرد که ما حتی یک بار هم به آن فکر نکرده ایم .
