پیشانی

 

پیشانی ات سفید و بلند است نازنین

از آن بلند بخت بباران بر زمین

 

بنگر که تشنه ایم ز خشکی رودها

تربرف تازه ای بتکان روی هر جبین

 

ما شک نکرده ایم به اعجاز آسمان

با ابرهای تازه سرودیم از یقین

 

با این سروده ها که نثار تو کرده ایم

پیشانی ات به حلقه ی ما می شود نگین

 

وقتی که با توایم قشنگ است بخت مان

پیشانی ات سفید و بلند است نازنین