پروردگار عالمیان در این جهان پر از امیدها وآرزوها نصیب انسانها کلبه کوچکی را بنام قلب کرده است،که منشأ همه آرزوها، امیدها،احساسات ، عواطف وعشق و هوس های نفسانی خوب و بد است.

واین قلب کاشانه محقری است که در برابر طوفان ها و حوادث زندگی استقامتی ندارد ،کلبه حزینی که جز تقدیر و سرنوشت در راه دیگری روان نیست، خانه که به محض سبک سنگینی امکان فرو پاشیدن آن زیاد است.

عشق واژه است که معانی متعددی دارد و هرفرد بنابر میل و زندگی خویش عشق را به یکی از معانی دلخواه خویش تعبیر میکند.عشق را گاهی میتوان به معنای محبت و همدلی با فرد خاصی یا نسبت به یک دوست یا هم نسبت به خانواده تعبیر کرد،گاهی نیزعشق را میتوان به معنی امید و نویدی نسبت به هستی و زندگی خواند، گاهی نیز به عنوان وفاداری و جانبداری دانست

                                   

واما عده ای عشق را به معنی مجازی آن یعنی محبت و وفاداری نسبت به فرد خاصی که احساس و شور خاصی در دل نسبت به وی دارند تعبیر کردند، و عشق احساس وفاداری،یاد ، انتظار،صداقت که در همه انسانها پدید می آید.

عشق گوهریست گرانبها،عشق حقیقی بزرگترین ودیعه الهی و سودمند ترین شعله مقدسی است که مشاطه ازل را درکانون قلوب رهروان حقیقت وخاصان درگاه خو بیافروخته است.

عشق حقیقی عشقی است در برابر خدا با خشوع وخضوع وبا دل پاک و بی ریا، انسان با عشق تمام عیار آفریده شده است و اولین درسی که از زندگی آموخته ورزیدن عشق در برابر خدا و خانواده است با عشق بزرگ شده و این عشق بود که به او کرامت و بزرگی غرور بخشید.

خدا عشقش را برای بنده اش با شکفتن غنچه ها،خندیدن گلها، داغ لاله ها، زاری بلبلان، قهقهه مرغان،خرامیدن کبکها ،ریزش ابرها،به انسان هدیه میکند. و انسان عشق خود را با یاد او عبادت او،با عشق او زندگی کردن و با کمک به بندهای او هدیه میدارد

عشق امروزه خرافات بیش نیست یعنی میتوان ان را یک هوس بیش ندانست چون امروزه عشق افراد بر اساس نیاز جسمانی انها بوده واساس ان را یک رابطه غیر معقول تشکیل میدهد که در ان یکطرف ازین رابطه ضررروحی عظیمی میبیند.

هوس فقط پاسخ است به یک نیاز جسمانی و روانی است،محور هوس فرد ومیل جسمانی اوست،عشق سوظن و بدگمانی ایجاد نمیکند ولی امروزه هوس جای عشق را گرفته است و به کار عشق نقطعه پایانی گذشته است.

زودرنجی، قهر و آشتی ، دل خوری، نگرانی، تردید ، عجله در به نتیجه رسیدن، امروز و فردا کردن، زبان بازی کردن، با چند نفر ارتباط صمیمی وعمیق عاطفی گرفتن، رویاپردازی در مورد فرد، چشم پوشی از نقاط ضعف آن شخص و ... ، همه از نشانه های هوس است

عشق هدیه الهی است پس باید با عطوفت و مهر همراه باشد ویک نیاز روحی ومقدس باشد، عشق ایجاد کننده وحدت و یکپارچگی میان افراد هستی است.پایان کار عشق مجازی در قرن سیزده بود وبس و امروز عشقی وجود ندارد و این احساسی که در برخی از افراد بوجود میاید هوس بیش نیست و زودگذر است

.