چرس ترکیب سبز قهوه یی و خاکستری مشتق از برگ، دانه، ریشه و گلو گیاه شاهدانه یا بنگدانه است که به نامهای چرس حشیش، ماری جوانا، و بنگ معروف است.
و رایج ترین ماده مخدر غیر قانونی مورد استعمال در اکثر کشورهای جهان است.
بشر از این ماده نشه آور آشنایی دارند منشا اصلی این ماده را چین یا آشور دانسته است.
همه اجزار این گیاه خاصیت نشه آور داشته در میان آن ها که ترکیبی از ماده شاهدانه است ترکیب شده و قدرت نشه آوری زیادتری دارد.
مصرف چرس سبب گرایش به سوی مواد مخدر خطرناک دیگری چون: تریاک، هروئین، کوکایین میگردد. و اغلب کسانیکه معتاد به مورفین، هیروئین .کوکائین میباشد افرادی اند که نشه را از چرس آغاز نموده بلاخره به یک معتاد حرفوی به مواد مخدر مبدل شده اند.
هر گاه یک شخص معتاد به چرس به صورت ناگهای چرس را ترک کند هشت ساعت پس از آخری مصرف چرس حالت بی قراری، اضطراب بیخوابی، بی اشتهایی، لرزش، اسهال، دل بدی و استفراغ، افزایش درجه حرارت بدن، درد عضلات، دربدن وی ایجاد شده و تا سه روز باقی میماند این امر دلیل بر آن است که چرس یک ماده اعتیاد آور بوده و شخص معتاد نمیتواند آن را بدون تحمل درد و رنج به آسانی ترک کند.
اگر از نظر فرهنگی به قضیه نگاه کنیم افراد چرسی در فرهنگ ما به حیث ذلیل شناخته شده اند و هیچ کس میل ندارد تا با این افراد دوستی و رفت و آمد نماید حتا نزدیک ترین اقارب و دوستان اشخاص چرسی از دوستی و خویشاوندی با آنها ننگ دارند.
همچنان چرسی بودن در فرهنگ جامعه ما معادل ترس و بزدلی، دیوانه گی، اعصاب خوابی، بی اراده گی، عدم اتکا به نفس، دروغگویی و... شناخته شده اند.
پس با توجه به معایب و نقایصی که در باره چرس بر شمردیم برما لازم است تا به حیث افراد مسوول جامعه خود را از اين چنين اشخاص پاک کنيم .
تا باشد که در سطع جهان يک کشور سر بلند داشته باشيم وهيچ خبري از اعتاد در بين مردم ما
نباشد...
نويسنده مريم اکبري)(
