قرانکریم درطی بیست سه سال به صورت تدریجی توسط جبرایل(ع) به حضرت محمد(ص)به زمین فرودآ مدباآمدآن تمام کتابی های آسمانی دیگرمنسوخ شده.
انسانهایکه ازقران شریف پیروی میکند آنها راهی روشنایی .خیر.سعادت.خوشبختی.نیک خواهی درحق خودودیگران وهزارن درهزارن صفات شیاسته دیگر می آموزند چون قرآنکریم کتابی است که تمام رهنمود های خداوندمهربان درآن نهفته است.
اگرقران شریف نبودانسانها ازیک طرف انانیت وخودخواهی دارند درصورت توان خودآزادی وحقوق دیگران را درنظر نمیگرند وازطرفی هم دانش بشر ناقص است ودرباره کاینات وخالق آن چیزی را نمیدانستدند بشرنیاز داشت الله (ج) برای رهنمایی ونجات آنهاازحیرت وسردرگمی کتابی بفرستد تا همه بسوی را روشنایی هدایت شوند علاوه برآن در قرآنکریم خیر وبرکت نهفته است تلاوت آن ذکرومایه آرامش دلها بودهو دردنیا سبب نزول رحمت وخوشبختی ودرآخرت ویسله نجات میگردد.پس برای تمام انسانها لازم است که آنرا به عنوان قانون مقدس خود پذیرفته واز آن پیروی کندتادر راه پرفرازونشیب ها این دنیا گم را نشوند وایمان آوردن به قرآن کریم به حیث آخرین به هر انسان فرض است.