انسان موجودی است که با عاطفه ومهربانی آفریده شده که با سایر انسانها انس والفت دارد.در وجود انسان آتش خشم وغضب هم و جود داردکه گاهی بر انسان غا لب آمده واخلاق اورا زشت می سازد.انسان ببرکت عشق ومعرفت الهی خیر اندیش و صلح جو گردیده و از جنگ وفتنه ها دوری میگزیند و اینجاست که انسان عاشق و وارسته از سایر انسانهای خشمگین و ستیزه جو در تفاوت فاحش قراردارد.که خدایی آن است که با صلح ومهربانی همراه است و کار دیوان و وحشی یان خشم و جنگ و فتنه انگیزی است . اگر به انسان های عارف و وارسته اقتدار گردد جامعه بسوی صلح و آرامش سوق داده میشود و هر گاه زمام اختیار جامعه بدست نا اهلان و ستیزه جویان داده شود واقیت است که جامعه بسوی فتنه و فساد کشانیده میشود.