صلح چه یک واژه شیرینیست که میتوانددربین انسانها مهر محبت وعشق بوجودآورد.وزمینه زنده ګی آرام رادرجامعه برابرسازد.مګرافسوس که این واژه زیباواین کبوتر بلندپرواز چنان ازبام خانه وطن مان پرواز کرده که دیګربه دنبال خود هم نګا نمیکند.این جنګهای سه دهه اخیر چنان به پيکر جامعه ناګوار ختم ګردیده که هرګز جبران نمیشود.برادرکشی؛تجاوزبه مال وناموس یکدیګر؛بی بندوباری؛زورګوی ؛چوروچپاول وقتل وغارت؛وناامنی ها بنیادجامعه راسست ولرزان نموده ومردم رابه قهقرانیستی کشانده استږ اما مردم افغانستان از جنګ خسته اند ما دیګرجنګ نمیخواهیم ،دیګرصدای توپ وتغنګ نمیخواهیم ،محصول صلح آرامی،عشق ومحبت،رابطه نیک،فضای برادری وبرابری،خوشی وخوشالی میباشیم.ماجوان شده ایم باتفنګ،ماکلان شده ایم به بمیدان جنګ.ظلم وبی عدالتی به کلی مارا رنج میدهد.دوملیون افغان مامسلمان ما شهید ومعلول شده اند،که اینها همه محصول ناآرامی وجنګ میباشد تاثیثات اداری وتمام بیت المال ازبین رفته یا در حال ازبین رفتن دیده میشود.
افسوس به حال این کشور پرافتخار وکهن من؛
در شرایط امروزی بیشتر ازهمه ما به صلح ووحدت ملی نیاز داریم درشرایط امروزی دلهای پرداغ ودرد افغانها به محرم شفابخش صلح نیاز دارد.درشرایط امروزی معلولین ومعیوبین ما طعمه جنګسالاران واهداف شوم شان شده است،به کمک وهمکاری نیاز دارند.درشراط امروزی افغانستان این مادراین وطن به قلم پرتوان ماجوان نیازمند است،بایدتلاش کردتا بسر منزل مقصود رسید.
به قول استاد خلیل الله ؛خلیلی؛ .....که میګوید.....
مازنده برآنیم که آرام نداریم مبحوسیم که آسایش ما عدم ماست
در اخیر از خداوند (جلت عظمه)استدعا مینماییم تاکبوترصلح که سالهاست ازبام مارمیده است باز برګردد.ودیګر افغانهای باغیرت ما فدای جنګ نشود ویک زنده ګی آرام ومرفع وآمیخته با خوشی به اساس دین اسلام برای ماعطانماید.
