فکر میکنم قاعده‌ی منطقی به نظر برسد، که هر گاه میان دو دوست دیرینه(به خصوص اگر یکی از آنها صاحب مکنت و قدرت باشد)، کینه و کدورتی رخ دهد، ما هم تمام تلاش خود را می‌کنیم تا این کینه و کدورت افزایش پیدا کند تا ما بتوانیم از بیشترین فرصت‌ها و امکانات در جهت ارتقای ظرفیت خودمان استفاده کنیم و کمک‌ها و حمایت‌های آن صاحب مکنت و قدرت را، برای خودمان کسب کنیم. نه! این کار نه خبیثانه است و نه تفرقه افکنانه. بلکه یک قاعده منطقی و واقع گرایانه است و کسی که این رهنمون را پیروی کند پیروز میدان است. خلاصه! دو دوست دیرینه در حال آشتی کردن هستند و اگر این آشتی صورت بگیرد فرصت‌ها و امکانات از ما قطع می شود و توجه از ما کاسته و به او افزوده خواهدشد.

 

این کار نه خبیثانه است و نه تفرقه افکنانه. بلکه یک قاعده منطقی و واقع گرایانه است و کسی که این رهنمون را پیروی کند پیروز میدان است