این پست را باید چند روز پیش یعنی شنبه روز افتتاح فستیوال فلم حقوق بشر می نوشتم اما مصروفیت ها مجال نداد!
روز شنبه جمع کثیری از هنرمندان و فلم سازان افغانستان در لیسه استقلال گرد هم آمده بودند تا حضور یابند در افتتاحیه دومین فستیوال فلم حقوق بشر!
افتتاحیه دیر شروع شد هر چند این مقوله مسئله تازه ای نیست، اما این که با چه شروع شد مهم است!
سه نوازنده به همراه یک خواننده محلی جهت افتتاح این فستیوال دعوت شده بودند به قول خودشان ارج نهاده شود به ادبیات و موسیقی سنتی افغانستان
اما چقدر خوب می شد اگر متن آواز از قبل چک می شد، به این دلیل که بیشتر محتوای آواز ها جنبه جنسی داشت و حتی بخش هایی از شعر در وصف یک بچه مقبول سروده شده بود
برای من عجیب بود که کسی در این مورد اعتراضی نکرد
تقریبا 90 درصد از تماشاچیان با کف زدن و هورا کشیدن و جیع زدن این خواننده را همراهی می کردند و در بخش های حساس و خیلی خیلی رمانتیک کنترول خود را از دست داده و از ته دل فریاد می کشیدند!
چقدر خوب است که علاوه بر ظاهر هر مسئله ای به محتوای آن نیز توجه داشته باشیم ، من در کل مخالف ابیات و اشعاری هستم که به زن یا پسر بچه به چشم ملعبه و بازیچه نگریسته می شود، حال آنکه این آواز ها در یک محفل هنری فرهنگی و با حضور فرهیختگان و هنرمندان کشور اجرا شده است!
در این محفل فلم وژمه نیز نمایش داده شد، فلمی که همانند سنگ صبور تابو شکست و دست از سانسور برداشت و واقعیت های عاشقانه را برملا کرد! در این مورد نیز نظرات خود را در پست های بعدی می نوسیم!
