خجالت در لغت به معنای شرم و شرمساری است و در اصطلاح نداشت آرامش در حضور جمع را می گویند و ترس و نداشتن جرئت برای بیان خواسته ها و حرف ها می باشد.
خجالت و کم جرئتی چیز خوبی نیست چون خجالتی بودن یک نا توانی از کنار آمدن با زندگی اجتماعی و خانواده گی کار مشخصی می شود و شخص از سازگار کردن خود با محیط عاجز است و از حضور داشتن در جمع از مردم ترس وحشت دارد. آدم بی جرئت با دلایل گوناگون از همه می گریزد. از همه چیز می ترسد و همین ترس او را کم جرئت و گوشه گیر می کند. حضور نیافتن در اجتماع سرکوب شدن از طرف فامیل و ایجاد مشکلات از طرف آن ها برای حضور فرد در مجلس و جمع ها یکی از عوامل عمده کم رویی و کم جرئتی افراد در جامعه می باشد.
کسانی که در هنگام کودکی بیشتر در بین خانواده بوده و از افراد دیگر جامعه دور بودن اند بیشتر دچار خجالتی می شوند.
چند علامه ی از خجالتی بودن:
تنگی نفس، خشک شدن آب دهن، پوندیدن عضلات، سرخ شدن یا رنگ پریدگی، از دست خود عصبانی شدن، زیاد شدن ضربان قلب، بی ارادگی، تصمیم نگرفتن، افسرده گی و سکته سکته حرف زدن البته این علامه های کم جرئتی می باشد اما در قسمت علت های آن میتوان گفت که احساس حقارت و کوچکی، عزت نفس پایین، عدم توافق با جامعه، اعتماد نداشتن بالای خود، ترس و بعضی دلایل دیگر.
به عقیده بعضی از دانشمندان اکثرا افراد خجالتی ذاتا خجالتی به دنیا می آیند به نظر آنها رفتار های آنها و موقعیت های جدید، ارثی است و علایم آن در ظاهر شان مشخص است. قسمت از خاکستری مغز افراد خجالتی فوق العاده فعال است که این قسمت از مغز واکنش های عاطفی بسیار دقیق را کنترول می کند. دقیقا مانند عکس العمل های سریعی که افراد عادی در هنگام خطر از خود نشان می دهند و از آن می گریزند افراد خجالتی نیز هنگام قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی احساس نگرانی می کنند، برای مبارزه با آن باید افکار غلط را از خود دور کنیم.
توانایی های خود را بیابیم و آنها را نشان بدهیم. همراه با خود یا کس دیگر حرف بزنیم و نظر دادن را تمرین کنیم و به خود تلقین کنیم که می توانیم در اجتماع باشیم و کم جرئت نیستیم.
نویسنده: محمد شریف افضل
