بزرگترین آرزوی انسان همان رسیدن به قلهء ترقی در کار و هنرش میباشد . گاهی انسانها نا امید شده و آنچه را در نظر دارند کوشش نموده تا فراموش کنند اما نمیتوانند ، مطمئنا خدا هنگامی آرزویی را در دل انسان ایجاد میکند که توانایی وی را دیده باشد و بدون توانایی آرزویی در کار نیست . به استثنا اشخاصی که بدون زحمت میخواهند به قله های بلند موفقیت برسند

تلاش باید کرد تا به جایگاهی رسید و هیچ کس حرفی برای گفتن نداشته باشد ، حسادت را از خود دور کنیم . ما به آنچه میرسیم که برای خود در نظر داریم و با حسادت به دیگران به هیچ منفعتی نخواهیم رسید

در جستجوی چیزی بودن هم مشکلی ندارد ، اما اگر معلومات کافی درمورد آنچه در اطراف ما میگذرد نداشته باشیم بزرگترین مشکل برای ماست زیرا بدون شناخت اطراف و اطرافیان به بی راهه خواهیم رفت . پس میکوشیم برای ساختن خود تا به آرزوهای بزرگ برسیم و میتوانیم از پیشرفت دیگران نیز استفاده کنیم  و هیچگاه افکارمان را به نقطه های کوچک متمرکز نکنیم و دنبال اندیشه های بزرگتر از آنچه در تصور دیگران است باشیم