ناکامی یعنی بر آورد نشدن حاجات ما اگر به طول بینجامد مایه افسرده گی و بدبختی و احیانا به دردمندی و بیماری مبدل میشود که علاج آنراجز موفقیت ورسیده گی به آن دیگر چیزی نمی تواند درمان کند.
مثلا زمانیکه یک شخص از صنف دوازدهم فارغ میگردد وراهی سپری نمودن امتحان کانکور میگردد و بعد از سپری نمودن امتحان نتیجه رضایت بخشی را نصیب نمی گردد .
در این هنگام غمگینی و پژمرده گی یا پریشانی و ناراحتی دروجودش پدیدار میگردد یا بی جهت با دیگران بدخلقی ورویهٌ زشت و نا پسند از خود نمایان می سازد در حقیقت همه از ناکامی است در این صورت لازم است بدانیم چه عواملی ممکن است که ما رااز بدست آوردن احتیاجات خودمان دور نگهمیدارد و چگونه با آن موانع باید رفتار نمایم و راه بیرون رفت آن را دریافت نمایم .
در این مورد باید گفت که یگانه را ه که میتوانیم ازناکامی رهایی یابیم ازدست ندادن امید واعتماد به نفس میباشد و در وجود خود امید عشق را چنان شعله وار سازیم که ریشه ترس و تنبلی را در خود بسوزانیم تا در ضمن کار وتلاش از دو لذت بهرمند شویم یکی لذت سعی و مجاهدت و دیگری لذت نزدیک شدن وبه هدف رسیدن میباشد
یکی از عوامل دیگر محرومیت و ناکامی در زندگی که منشا آن درخود ماست انتخاب چندین خواهش است که در یک زمان میخواهیم بدست بیارم. اما سخن اخیر باید گفت که اگر کوشید و به هدف رسید باید موضوع عشق را عوض کنیم چرا که هر وجودی چندین چشمه عشق در کمان دارد .
و تمام کارورنج زحمتی را که بخاطرزندگی کردن متحمل میشویم همه بخاطر بدست آوردن موفقیت وکامیابی است. وموفقیت بخودی خود خواستنی ولذت بخش برای هر شخص میباشد که طرف توجه وتمجید قرار میگیرد.زندگی همه یک فرصت است که باید استفاده کرد چون ناکامی در ذات خود پدیده است غیر علاج که تمرکز ذهنی را از بین برد و انسان را ناامید میسازد اما این ناامیدی بیشتر در وجود اشخاصی رخ میدهد که بالای نفس خود اعتماد و باور کامل ندادند .
اینگونه اشخاص تمام زندگی خویش را با مسخرگی و خوش گذارانی انتقاد گرفتن بالای دیگران سپری نمود اند به این نکته توجه ننمود اند که روزی خواهد رسید که آنها مورد انتقاد دیگران قرار میگرند و آنزمان بجز ندامت و پشیمانی دیگر کاری ازدست شان ساخت نباشد این برای همگان هویدا است که چنین اشخاص به محرک و موجب رفتار خود توجه نداشته و ندانسته عمل می نمایند.
اما آنانکه توانستند موفقیت را بدست بیاورند در زندگی رنج زحمت را متحمل شده اند چون بدون سعی تلاش دست اوردن یک مقام ناممکن میاشد . شاعر :میفرماید
نابرد رنج گنج میسر نمیشود مزد آن گرفت ای جان برادر که کار کرد
فطرت طبیعی در وجود هر انسان این است که میل دارد که لباس زیبا بر تن داشت باشد به مقام برسد کمک با دیگران نماید به استثنای یک تعداد اشخاص که در ست به انسانیت پی نبرد اند تمام این خواست ها با کوشش زحمت بدست میاید و کسانی در این راه کامیاب و رستگار استند که هدف و پشکار در زندگی داشت باشند زیرا هدف است که سر نوشت را تعین میکند .
کسانی که همیشه در زندگی خوش گذرانی و کار های نامطلوب را انجام میدهند و هیچ گاهی توجه به سرنوشت ننمود اند خواناخوا آنها در زندگی ناکام استند و ناکامی انسان را حقیر و ناامید میسازد.
پس دوره جوانی بهترین زمانی است که انسان میتواند با نیرو که در وجودش است به صورت درست تمام اهداف را که در زندگی دارد تعقیب نمایند تا باشد در آینده زندگی آرام و راحتی را سپری نمایند و کسانیکه در جوانی سعی و تلاش ننمایند درزندگی ناکام استند.
راحله نادری
