نقش زن درجامعه

 

انسان گل سرسبد بوستان زندگی که متشکل ازجنس مزکرومونث است می باشد .انسان پرمعنی ترین موجوداست که درقاموس موجودات عالم خودنمای میکند ،پروردگاردانا همینکه انسان را ازگل سیاه آفرید .زیرا آفریده گارجهان میدانست که این آفریده عجیب بدون همسر نمیتواند گردونه حیات خویش را بچرخاند ،درواقع مردوزن تکمیل کننده یکدیگرند که نقش دوبال را برای پرنده زنده گی درآسمان وجود بازی میکنند .هم نوع بودن مرد وزن چیزی نیست که بتوان ازاومنکرشد ولی درعین حال فطرتا اختلاف دربین خود دارند .حضرت آدم نخستین انسان گه بدون شک عقل سلیمی دراونهفته بود ،ازهمان آغازین لحظه های زندگی اش نه تنها همسرش را نیمه تن وروانش میدانست ،بلکه با وجود همسرش چنان آرامش رایافته بود ،که دروجودهیچ مخلوقی دیگرنیافت،زیرا حکمت عالیه حضرت آفریده گار براین رفته بود تاچتررنگین حیات را درزمین وبر فرزندان این زوج برای هدفی عالی که پرستش ذات یگانه اوبود برافرازد .گریه های دریاوار حضرت ابوالبشر اگرچه برای حصول آرزش ازدرگاه الهی بود.اما درد فراق ووجدانی ازهمسر برای بقا همدیگر آفریده شده اند که نبود هریک مستلزم نبود آن دیگر است .اماگاهی این دو جنس هریک بروجود خود می نازد وخود را برای ادامه راه زنده گی لازم تر میداند .مردان بربازوان نیرومند وپرکارخویش می بالند وزنان به زیبای .ظرافت لطافت ودامن بابرکت وپستان های چشمه وار خویش وازهمه مهمتر به عشق وعاطفه خود .برمردان فخر می فروشند .آفریده گار دانا آنچه را که لازمه حیات ایشان می باشد بصورت شگفت وخلاقه نه یی دروجود آنها تقسیم نموده است .درزنده گی بزرگان دین ما همچون عایشه صدیقه وجزا وهچگاه چنین اتفاق نیفتاده که آرزو ی مرد بودن را کرده باشد وایا به زن بودن خود ببالند.زیرا آنان معما ر سنجش ،ارزش ها رادرتقوا ،عقیده وتفکر انسان ها میدانستند نه درجنسیت شان وخداوند ج درقرآن می فرماید.(من عمل صالحا من ذکراوانثی وهومومن فلنحیینه حیوه طیبه ولنجزینهم اجرهم باحسن ما کانو یعملون)النحل 97.

{هرکس چه مرد چه زن کارشایسته را انجام دهد ومومن باشد به اوزنده گی پاکیزه وخوش آیندی می بخشیم پاداش آنان را برطبق بهترین کار های شان خواهیم داد}

آفریده گار دانا بطن زن رابرای حمل نسل انسان امن ترین جا یگاه قرارداده است ودرقرآن پاکش زن را به کشتزار تشبیه می کند زیرا بطن زن برای تخم انسان مثل زمین برای تخم گیاهان می باشد.همان طوریکه زمین عخم گیاهان را با قوای رونی وانرژی وغذاهای موجود درخود میرویاند وازتخم کوچکی درختان تنومندی راکه ریشه را دردل زمین دارد پرورش میدهد،زن هم طفل را حرارت ،انرژی،خون وشیر خود پرورش میدهدوازموجودیکه به چشم دیده نمیشود ،مردان وزنانی پرقدرت میسازد که محبت شان ریشه دراعماق قلب زن دارد.زن بعد ازتحمل ضعف ها ورنج ها ی بیشمار طفلی رابدنیا می آورد که باید تا دوسال درکنار مراقبت های دقیق ازاو،ازشیر ه جانش اوراتغذیه نماید.