پرورش و اخلاق هردو پدیده های انسانی اند که در ارتباطات انسانی مطرح میشوند. آنها از خود آثاری را بجاه میگذارند که بر اساس آنها میتوان انسانیت انسانها را به ترازوی نقد گذاشت. آنها در اشکال متفاوت مثبت و منفی در سطح های متفاوت قوی یا ضعیت هویدا میگردند. این دو موضوع بسیار مهم و حیاتی در زندگی همه انسان ها اند که میتوان از جمله نکات اساسی شخصیت و هستی انسانی دانست. پرورش خودش را در اخلاق انسانی و اخلاق خودش را در رفتار انسانی تبارز میدهند و بر این اساس انسانها قادر اند تا نسبت به همدیگر قضاوت کنند و به ماهیت همدیگر پی ببرند.
اخلاق دارای جنبه های مثبت و منفی است که هریکی را میتوان از نشانه های آن شناخت. در اخلاق مثبت, عدالت, احترام, انصاف, آزادمنشی ... نهفته است که هریکی در شرایط ویژه خود تبارز میکنند و اخلاق مثبت فرد را به نمایش میگذارند. برعکس این هم هست. نشانه های مانند حسادت, دشمنی, کدورت, بی انصافی, استبداد, ظلم, بخل, بغض... اخلاق منفی یک فرد را نشان میدهند. از آنجاییکه اخلاق بر رفتار تاثیرگذار است میتوان آنها را در رفتار انسانها دید و تجربه کرد.
اخلاق در روابط انسانها است که خودش را نشان میدهد و به عملکردشان اشاره دارد. نمیتوان آنرا تنها با آموزش محقق کرد بلکه باید آنرا بشکل عملی نشان داد و بر الگویهای پسندیده اش تاکید کرد. اگر جامعه بتواند که اخلاق مثبت را با استفاده از شیوه های متفاوت مانند خانواده سالم, آموزش و پرورش کارا و موثر, رسانه های آموزنده و پایبند به اصولی اخلاقی و انسانی و شهروند مسوول و اخلاقگرا در بین همه اعضایش تا حد امکان گسترش دهد, حال و آینده اعضایش را در یک چارچوب زندگی انسانی بیمه نموده است.
پس بر همه است تا در راستای پرورش و اخلاق مثبت که به آن اخلاق ایجابی نیز میگویند, در قدم نخست خود و بعد همه افراد جامعه بکوشند و با استفاده از روشها و الگوهای مناسب اخلاق را در بین همه نهادینه کنند. در ضمن باید تلاش کرد تا از اخلاق منفی که به آن اخلاق سلبی نیز میگویند جلوگیری کرد و زمینه های آنرا از بین برد تا شاهد افراد سالم و به تبع آن یک جامعه سالم و سالم تر باشیم. به امید چنین روزی که اخلاق مثبت در همه جامعه های انسانی فراگیر شود.
برای دریافت مقاله های تازه من, لطفا به حساب من در فلم انکس بپیوندید.
