زیبایی های طبیعت بزرکترین نعمت پروردگار برای انسان است.چه بسا افرادی هستند که بطور شاید و باید ازین نعمت های بزرگ لذت نمیبرند و مشکور این همه نعمت هانیستند.
طبیعت عبارت از تمام چیز های است که به اشکال مختلف در اطراف ما وجود دارد،از تپه ها و دامنه های سبز ،قله های کوهای پوشیده از برف گرفته تا طلوع و غروب خورشید همه و همه مظهر جلال و شکوه ورحمت هستند.دانه های شبنم بر تیغه برگهای سبز مانند مروارید های رنگین به چشم میخورند.مهتاب نقره یی فام و ستاره گان چشمک زننده آسمان را آراسته و مزین نموده است.امواج خروشان دریا ها همچنان برگنج زیبایی های طبیعت افزوده است.حتی مظاهر عنیف طبیعت مانند ابرهای های صاعقه باربا برق های خیره کننده شان و باران های شدید و همه طوفان های قوی همه و همه مظاهر زیبایی و نعمات پرورگار هستند چنانچه خداوند میفرماید :هوالذی یریکم البرق خوفا و طمعا .ترس از برق و صاعقه آن اما امید و نفع ازبارنی که این برق در پی دارد.
میتوان با نشستن بر بلندای یک تپه یا دامنه کوه از زیبایی های طبیعت لذت برد مانند ابرهای شنا کننده در دل آسمان، جویبار های پیچ در پیچ ، چشمه های خروشان، گل های رنگارنگ و زیبا و با بوی های لذت بخش و گوارا ، درختان با میوه های گوناگون و لذیذ و مرغ های رنگارنگ در شاخه های شان که در حال سراییدن نغمه های دلنواز هستند و بالاخره نسیم خنک وروح بخش .زیبایی را میتوان در چشمان هر موجودی در روی زمین ،در آسمان در هوا در دریاها جستجو کرد.
طبیعت به انسان درس صلح ،صفا، صمیمیت، خلوص ،عشق، همدلی، امید و بالاخره درس ایمان به جلال و عظمت پروردگار هستی را میدهد.
