با فرا رسيدن عيدِ مسلمانان هزاران مسيحي و غير مسيحي عيد و شادي مسلمان را به مسلمانان تبريك ميگويند و براي مسلمانان زندگي شاد و لحظات خنداني را آرزو ميكنند. در كنار اينها عدهء هم هستند كه حرفي نمي زنند و عكس العملي نشان نمي دهند و عدهء مريضي هم هستند كه شاد نميشوند و آرزوي خوبي نميكنند كه هيچ، توهين نيز ميكنند. آن هاي كه روشن ترند و ديگر باور هاي مذهبي ديگران برايشان مهمم نيست، با شادي ديگران شاد ميشوند و با غم شان غمگين. انسانهاي بزرگي كه تحمل خنديدن و شاد بودند ديگران را دارند. گروهي كه ديگر برايشان رنگ پوست و مذهب و دين مهم نيست بلكه تنها چيزي كه مهم هست، آدم بودن و انسان بودن است.
وقتي نيز كريسمس و عيد و سال نو مسيحيان مي رسد، عدهء زيادي از مسلمانان به مسيحيان تبريگ ميگويند و براي آنها آرزوي بهترين ها را ميكنند. در مقابل اين گروه، عدهء هم هستند كه تا هنوز نتواسته اند به آدم و انسان بودن بيشتر از مسلمان بودن ارزش بدهند و قبل از همه چيز انسان باشند. آنها گروهي هستند كه براي دين و مذهب و باور آدم ميكشند و وحشياني هستند كه ارزشي ندارند. عدهء كه ميگويند كه كريسمس و عيد ديگران به ما مربوط نميشود و از اين حرفهاي بي معني!
براي چند لحظه بيايد مذهب و عقايد مذهبي و ديني مان را كنار بگذاريم و به عيد و سال نو و كريسميس طوري نگاه كنيم كه انگار هيچ رابطهء با دين و مذهب ندارند و فقط و فقط مناسبت هاي براي شادي و لبخند و خوش بودن و در كنار هم بودن هستند. اين طوري ميشود با شادي ديگران شاد بود و با غم ديگران غمگين. اگر نميشود و نمي توانيم كمي هم از عقايد خشك مذهبي مان دور برويم، بايد اقلا به شادي و خوشحالي و همچنان به غم و سوگ ديگران احترام بگذاريم و خود را در غم و شادي شان شريك بدانيم.
آرزوي خوب كردن بهترين كاري ست كه ميشود براي ديگران كرد. اگر نمي توانم وسائل شادي شان را آماده كنيم، ميتوانيم فقط بگوييم كه "آرزوي زندگي بهتر، لحظات شاد تر و خنده هاي بلند تري را برايتان دارم"
براي يك لحظه تمام حرف و حديث و مسايل و مشكلات را كنار بگذاريم و براي همهء آدم هاي روي زمين، آنهايي كه با ما هم عقيده اند و همچنان آنهايي كه با ما هم عقيده نيستند، آرزوي موفقيت و خوشي و خوشبختي بكنيم.
