عشق و عاشقی احساس جاودانه الهی است
بدون شک یکی از نعمات ذوال ناپزیر خداوند متعال عشق و محبت عاطفی و روحی در مخلوقات و انسان ها میباشد.
در اساطیر و قصه ها کهن سر زمین ما در مورد آفرینش احساس محبت و عاشقی در مخلوقات و بنی ادم چنین حکایت می کنند.
در زمان های بسیار قدیم سحر به گل گفت چرا گل برگ هایی غنچه هایت را به هم پیچیده یی گل گفت سوز و درد عشق زجنس آب و آتش در قلبم کاشته ام تا نهال پر بار و جاودانه شود
نسیم صبح در لابلایی گل برگ ها وزید و به غنچه ها گفت چه را در سینه گرم تان فشرده یی گفت بذر شیرین عشق است که با روی و جانم پیوند ناگسستنی دارد
آشعه خورشید به گل خندید و گفت نسیم صبح صادق دست در دست مة صبحگاهی بردامنت خزیده و تو را شاد،خندان و خرامان میبینم بلبلان و پروانه ها را به دورت نغمه خوان و رقصه کنان
گفت این عطر بوی مشک فام در ذرات هوا ز نوازد پرودهی دل و جانم است که دیگر توان پنهان کردنش را ندارم و گل چاک سینه اش را باز کرد گلبرگ هایش را فروپاشید و عشق را به دوستانش هدیه کرد و خود ز هجران و تنهای پرپر و پژمرده شد و حال هر سال در پی معشوق در بهاران در قلب لاله ها و شقایق های داغ دار عشقش را جستجو میکند خورشید، ماه و ستارگان عشق را در انوار درخشان خویش بردند و در هفت فلک اسمان با تلالو نورشان در روح و جسم مخلوقات و انسان ها پرتوافشانی کردند و بنی آدم با شعر؛سرود؛ترانه؛غزل؛نثر و افسانه عشق را در کره خاکی ما جاودانه ساخت.
