شروع  بنام  خدای بخشاینده ومهربان که همه جهان را به این زیبای آفرید گرچه زیبای تنها در صورت و جهان نیست، بلکه در اخلاق و زیبا سخن گفتن است . پرخاشگری ،زود قهرشدن ،زود عصبانی شدن ،تندروی بیش از حد از بداخلاقی وبی حوصله گی سرچشمه میگیرد آدمهای بداخلاق با هیچ کس به نتیجه رسیده نمیتواند . در وجود هر موجود زنده تندروئئ است  چی انسان باشه چی حیوان باشه اما در اینجا خود شخص است که خودرا کنترول میکند . خسته وعصبانیت بدوقسم است 1بصورت فطری که دروجود هر شخص موجود است 2اینکه خود شخص اجازه میدهد که در وجودش بوجودبیاید . مثلا :زود عصبانی شدن وقتی یک انسان نتواند جلوه عصبانیت بیش از حد واندازه خودرا بگیرد پس هیچگاهی نمیتواند بداخلاقی را از خودش دور کند انسان میتواند به اخلاقش خودرا به بلندیها برساند وهم میتواند به پایین ترین نقطه برساند فلهذا چیزی که در وجود انسان باید او بیندیشد از اخلاق خود میتواند به بهترین وجه استفاده کند .آدمهای بداخلاق در جامعه خودرا به هیچ جایگاهی رسانده نمیتواند اشخاصیکه اخلاق پسندیده دارند همیشه مورد عزت واحترام همه قرار دارد وکسیکه اخلاق بد وناپسند دارند هر شخصی جامعه اورا به چشم یک شخص بد وحقیر میبیند چنانچه بزرگان گفته اند :خلق خویش خلق را شکار کند