دوستان وعزیزان میخواهم همین اول از شما معذرت بخواهم بخاطر اینکه میخواهم پایم را داخل کفش ادبیات دان بگذارم من با اینکه از ادبیات دری چیزی نمیدانم میخواهم با عرض پوزیش از بزرگان و عزیزان نقد زیر را بنوسم.

چند وقت است منتظرم که دانشمندان و ادبیات دانان دری "فارسی" در مورد ادبیات گفتاری فیلم ها ودبلاژها کدام اقدام عملی یا نقد موثر در رسانه ها یا شبکه های اجتماعی انجام بدهند من شخصاً چنین چیزی را که مفید باشد متوجه نشدم امیدوارم که در این مورد بعضی از استادان ادبیات دانشگاه ها توجه کرده و اصلاحات را بیاورد.

هدف من مشخصاً از کلمات و گفتگوهای بعضی فیلم ها و بشتر دبلاژفیلم های خارجی میباشد که که بطور بسیارعادی استفاده میشود نه اینکه یک بخش ازدیالوک فیلم باشد بلکه بدون اینکه این کلمات در فیلم ها جا داشته باشد دبلرها سرخود یا برای جالب ساختن فیلم و سریال ها کلمات زشت و رکیک را بکار میبرد درکه اکثر رسانه های تصوری هر شب  به نشر میرسد، بنظرمن چنین کلمات مناسب کودکان وخانواده ها نمیباشد، بطور مشخص کملات زیر را من زیاد از رسانه شنیده ام.

 (دیوانه با لحن بسیار خشن، دیوس، منافق، بی پدر یا پدر لعنت، احمق ، لوده، خدا خرابت کنه، حرامی، حرامزاده، بی شرف و ...)

 

مهم تر از فیلم و سریال کارتون ها "برنامه کودک" است که چنین کلمات در فیلم های کارتونی بکار برده میشود هدف من بشتر در مورد کارتون ها "برنامه کودک" میباشد مهم است که از چی ادبیات در کارتون ها استفاده میشود چون کارتون ها "برنامه کودک" تاثیر مستقم بر ادبیات گفتاری کودکان میگذارند که آسیب بزرگ به

فرهنگ و پیکر کودکان میزند.

 

به امید بهروزی رشت فرهنگ ما

 

نویسنده محمد عارف نظری