با ورود به هزاره سوم میلادی و تحول بزرگ در تکنالوژی، همه چیز رو به ساده گرایی قدم نهاده است. از درست کردن یک غذای رژیمی گرفته تا پرتاب کردن سفینه فضایی تحقیقاتی به سیاره مریخ. اینها همه از راحت طلبی انسانها منشا میگیرند.
سالیان پیش انسانها با بسیاری مشکلات از احوال یکدیگر با خبر میشدند و نظریات خود را با هم شریک میساختند. آن دوران مانند امروزه موبایل و انترنت نبود، اگر کسی به سفر میرفت تا زمانی که برمیگشت دیگر کسی از او خبری نداشت اما امروزه در هر ثانیه و در هر کجا که باشیم میتوانیم از حال یکدیگر باخبر باشیم. این است قدرت تکنالوژی مخصوصا رسانه های جمعی که اکنون جهان به این بزرگی را به یک دهکده کوچک مبدل ساخته است.
اما باید خاطر نشان شد که یکی از بزرگترین دستاوردهای رسانه های جمعی یا بهتر است بگویم مهم ترین و بزرگترین هدیه رسانه های جمعی، برداشتن مرز و محدوده است و دنیا را به یک کشور واحد مبدل ساخته است که رئیس جمهورش فقط اندیشه و تفکر است و تشریک اندیشه است که ارتباطات میان کاربران یا شهروندان را تنگتر و وابسته تر ساخته است.
حالا بهتر است بیشتر وارد جزئیات بشویم و ابزاری که منجر به گستردگی ارتباطات میان افراد شده اند را بهتر بشناسیم. رسانه های جمعی که بیشترین تاثیر را روی ارتباطات و تشریک نظر و اندیشه گذاشته اند را میتوان رادیو، تلویزیون، موبایل، انترنت نامید اما از میان این همه بعضی از این ابزار باعث شدند تا جهان چهره دیگری به خود بگیرد، هما ابزاری که میلیونها شاید میلیاردها تن را به خود آغشته ساخته اند، ابزاری چون فیسبوک، تیوتیر،یاهو و گوگل و امثال آنها که تعدادشان به ده ها و صدها میرسد.
این است جهانی بدون مرز که قانونش فقط همپذیری و نوع دوستی است!
شما را به این جهان رو به رشد خوش آمدید میگویم!
منتظر بلاگ های بعدی من باشید!!!
