بیماری سل یک بیماری خطرناک وکشنده اماقابل تداوی می باشد ودرافغانستان این مریضی شیوع دارد وهم یک مریضی ساری میباشدکه به زودی از شخص مبتلا به شخص سالم انتقال میکند اگر کسی به این مریضی مبتلا است باید زیرتداوی قرار گیرد.
از چند وقت به این طرف تداوی مریضی سل مجانی است یعنی از طرف سازمان صحی جهان تداوی آن صورت میگیرد درافغانستان از زمان های پیش
از جنگ تداوی مریضی تبرکولوز از طرف همین سازمان به طور مجانی صورت میگرفت که در وقت جنگ به خصوص در وقت طالبان نظر به جنگ های خونین و پی در پی کار این سازمان کمتر شده بود اما بعد از آن کار 
سازمان صحی جهان در مورد مریضی تبرکولوز زیاد شده و تداوی آن رایگان میباشد.
هر شخص مبتلا به این مریضی میتواند که به شفاخانه مراجعه نموده بعد از مایعنات اگر تشخیص به cتبرکولوز شد به همان شفاخانه و یا کلینیک های نزدیک به محل زندگی مریض معرفی و تحت تداوی قرار میگیرد.
عامل این مریضی عبارت از گرد ، غبار ، میکروب ها ، غذا های ناشسته و ناپاک ، آب آشامیدنی ناپاک ،لبنیاتی که از گاو های مبتلا به مریضی سل که خوب جوش داده نشده باشد و غیره عامل مبتلا به این مریضی شده میتواند.
علایم این مریضی عبارت ازهای دوامدار،سرفه با خون و ضعیف شدن شخص مبتلا ، بی اشتهاهی ، عرق در شب ، درد در ناحیه قفسه ای سینه و غیره میباشد اگر شخص این علایم در او دیده شد باید هرچه زود 
تر مایعنات شود و تحت تداوی قرار گیرد .
مریضی سل یا تبرکولوز زیاد تر در اطراف یعنی در قریه جات دور دست دهات و بعضی هم در شهر میباشد در قریه جات مردم زیاد به فکر سلامتی خود نمیباشند تا که شخص به بستر بیماری نیفتد و مریضی اش زیاد نشده به داکتر مراجعه نمیکنند و یا امکانات آن را ندارند که به داکتر مراجعه نمایند و یا سهل انگاری فامیل میباشد .
نکاتی که باید شخص بیمار یا مبتلا به این مریضی را رعایت کند این هاست که قاشق غذا خوری ، بشقاب ، پیاله چای خوری ، و گیلاس آب خوری خود را جدا کند که دیگر اعضای فامیل از آن استفاده نکنند و وقتی مریض سرفه میکند باید مریض جلو دهن و بینی خود را با یک دستمال پاک بگیرد تا میکروب های که از طریق عطسه و یا سرفه از دهن و بینی او خارج میشود به هر طرف پراگنده نشود و اشخاص سالم باید وقتی با شخص مبتلا حرف میزنند روبروی او ننشسته و جلو دهن و بینی خود را بگیرند تا این مریضی از شخص مبتلا به شخص سالم از طریق تنفس صورت نگیرد و شخص سالم به این مریضی مبتلا نشود .
اتاق شخص مریض مبتلا به سل باید آفتاب روی باشد این مریضی یک مریضی خیلی خطر ناک بوده که اگر تداوی شود قابل علاج است و اگر تداوی نشود هم اشخاص فامیل به خطر هستن و هم خود شخص منجر به مرگ میشود .مریضی تبرکولوز چون یک مریضی خطرناک است دراکثرنقاط افغانستان کلینک ها میباشد که مشغول تداوی مریضی سل(تبرکولوز)میباشد .درسال های قبل برای هرمریض تبرکولوز مقدارگندم ودیگرمواد را برای مریضان مبتلا به این مریضی میدادند تامریض تشویق شود وتا مریضی تداوی خود را تا وقت خوب شدن ادامه بدهد.مریضی تبرکولوز چون یک مریضی خطرناک است.باید اطفال را ازشخص مریض دورنگهداشت.چراکه اطفال خیلی درمقابل اکثرمریضی ها حساس میبا شند وبه زودی میتوانند به این مریضی مبتلا شوند.اطفال یک قشرمهم جامعه هستند باید ازآنها خیلی خوب مراقبت نمود تا در مقابل اکثر مریضی ها مسؤن بماند.خلاصه مریضی سل(تبرکولوز)یک مریضی خطرناک بوده که مرد وزن ویا پیر وجوان ویا خورد بزرگ نمی شنا سد وبرای مسؤن نگهداشتن هرشخص درمقابل این مریضی خطرناک وکشنده باید ازروش های جلوگیری که قبلا ذکرشده است استفاده نمود . یعنی خانه مریض باید آفتابی باشد.ظروف غذاخوری مریض را جدا نمود ودروقت صرفه وعطسه باید مریض رامتوجه نمود تا با دسمال پاک جلو دهن وبینی خود را بگیرد وخلاصه مریض را درقدم اول تحت تداوی قرارداد تاهمه فراد فامیل مسؤن باشند.وقتی این مریضی یک مریضی خطرناک است وتداوی آن هم رایگان پس باید ازآن استفاده نمود واین مریضی را از وطن خود ریشه کن نمود.
