با عرض سلام خدمت شما دوستان نهایت گرامی .خرسند ازاینم که بازهم با یک مقاله دیگر در خدمت شما دوستان عزیز هستم. مقاله امروزی من دربرگرفته ازیک فیلم مستند است.
من یک فیلم مستند را دیدم که در باره (بچه ها و فوتبال) که راجع به ورزش راکبی یا همان فوتبال امریکای است تماشا كردم .در این فیلم مستند من جوانان و نو جوانان زیادی را دیدم که سخت تلاش برای یادگیری این ورزش مشهور امریکایی میکردند و این نو جوانان اشتیاق بسیار زیاد برای یادگیری این ورزش از خود نشان ميدادند.
که واقعا برای من بسیار جالب بود. و این کارها تضمین خوبی برای بقای این ورزش اصیل امریکایی است. البته ناگفته نباید گذاشت که مربی ها نيز براي تعقق بخشیدن به این هدف رول مهمی را بازی میکنند که مربی ها با استفاده از تجارب خود میتوانند راهنمای خوبی برای این اطفال باشند. البته این کاریست بسا مشکل چون از طرفی مشکلات خوانوادگی اطفال و از طرف دیگر مشکلات ایمنی اطفال بار این مسعولیت های مربی ها را دشوار تر ساخته است.چون این ورزش درمقایسه با دیگر ورزشهای جهان بسیار متفاوت تر است بخاطريكه این ورزش بسیار خشن و دشوار است ولي شهامت این نوجوانان قابل قدراست.
با تماشای این فیلم مستند متوجه شدم که کشور عزیز ما افغانستان از نداشتن دسترسی کامل به ورزشهای جهاني رنج میبرد.اگر ما افغانسان را از نگاه ورزش با کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم متوجه میشویم که کشور ما از کاروان جهاني ورزشی بسیار عقب مانده است.که این هدیه است از سی سال جنگ دوامدار و خانمان سوز در این کشور.مخصوصا در دوره شوم طالبان که دراین دوره ریشه های ورزش افغانستان خشک شد و ازبین رفت.
اگر به تاریخ پر افتخار افغانستان نظربیاندازیم میبینیم که قبل از دوره ظالمانه طالبان این کشور نیز همانند کشورهای دیگر جهان افتخارات زیادی را در عرصه ورزش بدست آورده است.اما در دوره تاریک حکومت طالبان اینقدر بر اوضاع افغانستان تاثیر گذاشته که همانند یک شب کابوسناک بسیارتاریک تمام روشنی افتخارات این کشور را به یک سیاهی مطلق مبدل ساخت و تمام زیربناهای ورزشی افغانستان را از بین برد.
اما بعد از دوره حکومت طالبان و سر پا شدن حکومت جدید افغانستان امید های ورزشی در دل هموطنان ما زنده شد و هموطنان عزیز ما که از جنگ و خونریزی خسته شده بودند,فرصت خوبی داشتند تا یک استراحت شیرین را تجربه کنند.مردم عزیز ما اینقدردر جنگ و جدل آمیخته شده بودند که کلمه ورزش را از یاد برده بودند.حکومت جدید بسیار تلاش کرده است تا بتواند ورزش این کشور را دوباره سرپا کند ولی درحقیقت این کار به وقت و بودیجه زیاد ضرورت دارد.
نمیتوان در این مدت کوتاه به جایگاه اید آل ورزشی رسید.باز هم اگر درست متوجه شویم میبینیم که نظر به ده سال گذشته ورزش کشور عزیزما افغانستان پیشرفتهای زیادی کرده است و جوانان ما توانسته اند که بیرق عزیز کشور ما را در عرصه ورزش به سطح جهانی دراهتزاز در آوردن .اینروزها چنانکه میبینیم جوانان ورزشکار کشور ما آماده پیکار با حریفان به سطح جهانی هستند که واقعاً جای افتخاراست و این کارجوانان کشورعزیزما درجه والای قدرت و شهامت این مرز وبوم را نشان میدهد
ازجمله ورزشهای که دراین مدت کم توانسته جایگاه خوبی در کشور ما پیداکند ,میتوان از فوتبال ,والیبال, تکواندو,کونگ فو,پرورش اندام وغیره ورزشها یاد آور شد.من به جرئت گفته میتوانم که جوانان عزیز و دلیرکشور ما میتوانند با داشتن امکانات ناچیز به هرگونه مسابقات جهانی و منطقه وی شرکت کنند و مدالهای خوش رنگ را برای ملت عزیز و رنج کشیده کشور ما بدست آورند.به گونه مثال میتوان به افتخارات اخیر کشور ما درعرصه تکواندو اشاره کرد که با قهرماني دو ورزشکار عزیز کشور مان هریک نثاراحمد بهاوی و روح الله نیکپاه خاتمه يافت.که برای اولین بار بعد از سی سال جنگ توانستند گل لب خند را بر لبان هموطنان عزیز ما بنشانند و لحظه آنهارا از خاطرات تلخ دوران جنگ فارغ سازند که بسیار جای خوشحالی وسروراست
همچنین جوانان عزیز کشورما توانسته اند که دردیگر عرصه های ورزشی نیز مدالهای خوش رنگ را به افتخارات کشورعزیزما افغانستان اضافه کنند.از جمله میتوان به مدال اوری قهرمانان عزیز مان در رشته های پاور لفتنگ,زیبای اندام,کرکت ,فوتبال ساحلی وغیره اشاره کرد.همچنان تشکیل شدن لیگ برتر افغانستان نیز از جمله کارهای بنیادی است که برای ورزش کشور عزیزما انجام شده است.چنانچه شاهد یک دوره از بازیهای لیگ برتر افغانستان بوديم که با زیبایی هرچه تمام ترو بدون کدام مشکل برگزار گردید ودراخیر یک تیم از ولایت باستانی هرات توانست که حکم قهرمانی این دوره را از آن خود کند.بنابراین گفته میتوانیم که درعرصه ورزش در افغانستان کارهای زیادی صورت گرفته است.اما بدبختانه درعرصه ورزش همانند عرصه های دیگر کشور این قدر کمبودی وجود دارد که ما هرقدر زحمت بکشیم باز هم کم است و باز هم به تلاش های بیشتر ضرورت است.
و از سوی دیگر دولت عزیز کشور ما آنقدر که باید و شاید به ورزش کشور توجه کند, متاسفانه نمیکند و تقریباً اکثریت کار ها درعرصه ورزش توسط مردم ملکی و تجار کشور عزیز ما صورت میگیرد.چنانکه من اکثر اوقات در تلویزیون میبینم که ورزشکاران عزیز ما از کم توجه هی دولت در برابر بودیجه خرج و مخارج ورزشکاران هنگام مسابقات شکایت دارند.بگفته آنها اکثر اوقات با بودیجه شخصی به این مسابقات اعزام میشوند. درحالیکه این ورزشکاروقتی افتخار آفرینی کند خوب مربوط تمام ملت است.
بنابراین دولت مکلف است تا زمینه های درست تر و بهتر را برای ورزشکاران عزیز کشور ما فراهم کند تا آنها بتوانند با خیال راحت و آسوده عازم مسابقات گردند و بتوانند مدالهای رنگارنگ برای کشور عزیزما به ارمغان بیاورند.انشاالله به امید روزی که ما هم به کمك مردم و دولت عزیز خود یک زنجیره ورزشی بسیار محکم وشکست ناپزیر را از تمام رشته ها داشته باشیم.این بود مقاله من که خدمت شما دوستان عزیز تقدیم شد.به امید کامیابی هرچه بیشتر شما دوستان عزیز.
