دل بستن به دنیا و محبت ورزیدن به دنیا زشت ترین محبت و بزرگترین  گناه محسوب میشود

اگر تمام خطا ها را جمع کرده وزن نمایم محبت ورزیدن به دنیا سنگین ترین و وزمین ترین خطا خواهد بود

دنیا یعنی همه ی حالت های قبل از مرگ. و هر آن چیز که در دنیا از آن بهرمند میشویم جز علم و معرفت و مرگ مارا از آن جدا میسازد امور دنیوی گفته میشود

دنیا و داشته های دنیا جز فریب چیزی دیگری نیست و دل بستن به این فریب خود را فریب دادن است محبت به دنیا سبب هلاکت انسان گردیده او رااز محبت حقیقی یعنی محبت به خداوند دور میسازد.

همه ی ما انسان ها که در دنیا زنده گی می کنیم مسافر هستیم که کشتی ما به چند مدتی در این جزیره به نام دنیا توقف نموده و ما هم به خاطر سپری نمودن یک امتحان در جزیره پیاده شده یم و کسی ما ذوتر وکسی ما دیر تر دوباره بر می گر دیم به محل اصلی و ابدی خود

وقتی می فهمیم که در این جزیره به یک مدت محدود پیاده شده ییم و محل اصلی ما جای دیگریست پس نباید به زیبای های کاذب این جزیره دل ببندیم

کسی که نفس خود وذات پروردگارش بشناسد به زینت دنیا و سرای اخرت پی ببرد میداند که سعادت اخروی نصیب کسی خواهد شد که با شناخت ومحبت کامل به بارگاه خداوند روی آورده از کارهای دنیا اعراض کند وفقط به چیز که ضرورت دارد وتو شه ای سفرش است قانع باشد

رسول خدا فرموده است "دنیا شیرین و سر سبز است وخدا شما را در آن جانشین یکد یکر کرده است و نظارت می کند که چگونه عمل می کنید."

وخداوند نیز در قرآنکریم می فرماید"کسی که طغیان کرد کافر شد زنده گی دنیا را به آخرت تر جیح داد بی شک دوزخ جایگاه اوست."

اما با تاسف اشخاص وجود دارد که با دانستن حقیقت مرگ و زود گذری دنیا سخت به داشته های این دنیا دل بسته اند  خدا وآخرت را به باد فراموشی سپرده اند

شب و روز در پی به دست آوردن پول وجایداد استند از هیچ عمل زشت  چون رشوت.دروغ .دزدی .فریب و حتا قتل دریغ نمی کنند

افسوس به حال چنین اشخاص غافل

جامی شاعر بزرگ چی خوش سروده است   

 

دلا   دیده    دور بین   بر گشایی           در  این   دی   دیرینه   دیر  پایی

بعبرت نطر کن که گردون چی کرد     فریدون کجا رفت و قارون چی کرد

پی   گنج    ببردند   بسیا    رنج         کنوچن  خاک ریزند  برسرو  گنج

بمردار جویی چو هر کس مباش         گرفتار هر ناکس  و کس  مباش

 

 آرزو