زنان نیمی از قشر یک جامعه را تشکیل میدهند, زن مادر است و مادر کسی است که اولاد آدم را به دنیا می آورد.

خداوند زن را هست کرد تا مرد تنها نباشد و یک همدم و مونس داشته باشد.

زنان اگر خواسته باشد میتواند یک دولت و حکومت را اداره کند, ولی متاسفانه مشکل اینجاست که مردان یک قوم چنین اجازه را به قشر زن نمیدهند و میخواهند تا حکومت مرد سالاری را که از گذشته ها برایشان به ارث مانده است را بالای زنان خود بقبولانند و آنرا نطبیق نمایند و این مسئله برایشان مهم نیست که زن هایشان چه خواستی دارند و چه نیرویی در درون یک زن نهفته است.

زنان در تاریخ این را به اثبات رسانیده اند که اگر برایشان موقعیت داده شود, قادر به اجرا هر گونه عملیات هستندو حتی که میتوانند در زمان جنگ و دفاع از خاکِ وطن خویش پا یه پای یک مرد قدم بگذارند و نیزه بردارند.

امسال زنان افغانستان این را به اثبات رسانیدند که زنان افغان هم در تعیین سرنوشت کشور خود سهیم هستند و برای آینده ملت و دولت خود رای دادند و انگشتانشان را به رنگ آینده ملت آغوشته ساختند.

این را باید قبول کرد که زن, جامعه  ساز است و حتی که آینده ساز میباشد. زنان باید از حقوق خود دفاع کنند و بتوانند زندگی را خودشان رقم بزنند.

گرچه افغنستان از لحاظ ادای حقوق زنان نسبت به سالهای گذشته خیلی بهتر شده است, اما با آن هم در مقایسه با دیگر ممالک جهان, هنوز هم در افغانستان مناطقی وجود دراد که در آن زنان حتی کلمه ای به نام حق و حقوق نمی شناسند و نمیتوانند در برابر خواسته های خود هیچ حقی داشته باشند.

برای اینکه چنین افرادی از اندیشه های کهن دور شوند و نسبت به خانم و زن خانواده خود احساس مسئولیت و ویپفه نمایند و حقوقی که خانم بالای شوهر خود دارد را بشناسد.

برای این لازم است تا کارهایی صورت گیرد تا سطح دانش و بینش و سطح دانایی چنین افراد بلند برده شود, از طریق رسانه ها, تلویزیون و رادیو ها و اخبار دراین باره بیشتر سخن زده شود و برنامه های بیشتری در این رابطه ایجاد کنند, زیرا اکثر این ندانم کاری ها از بی سوادی سرچشمه میگیرد.

تا باشد که روزی زنان هم همانند مردان در تمامی امور منزل بیرون سهم بارز و ارزنده داشته باشد

وامن انکس