Today, one of my friends shared an admirable post about a free school under a bridge in India. For me from a country which children still suffers from lack of good educational environment and systems it means everything. When I look at the picture, I can see the hopes for learning and seeking knowledge on their eyes .
The purpose of this school is to provide a free education for slum children. At least 30 children living in that area have been educating for three years in this free school. Those children are not wearing shoes but they have a notebook and a pencil in which they believe they can change their lives.
Sitting in a nice classroom with many other kids with lots of educational tools is not a big deal for children in west but for them it is a dream to have it one day. Free school for slum children is a great initiative towards spreading literacy and educating children.
Children in remote areas suffer the same in Afghanistan, but Afghan Development Project initiative have started an educational revolution in schools by building Internet classroom, social media curriculum and an Online Educational Software - "Examer".
I learned one thing from these slum children in which it is not important where you are, it is important what you have and how you can use it, without any shoes and just a notebook and a pencil, they know what they want. You need Will but not always wealth to have something.
با خواندن مقاله ای در مورد مکتبی مجانی در زیر یک پل در هند این احساس به من دست داد که هنوز هم میتوان از سخت ترین و بد ترین شرایط نتیجه مطلوبی به دست آورد. این مکتب مجانی برای اطفال بی خانمان و فقیری است که توان دسترسی به تحصیلات را ندارند. تا اکنون در طول سه سال ۳۰ طفل توانسته اند تا از سواد خواندن و نوشتن بهره مند شوند. ایجاد یک مکتب مجانی گامی قابل تقدیر و موثر برای دعوت کودکان به آموزش است.
شاید نشستن در یک صنف در کنار هم صنفی ها و داشتن یک محیط آرام آموزشی برای کودکان در دنیای غرب چندان دور از ذهن نباشد اما برای این کودکان رویایی است که برای داشتن آن لحظه شماری میکنند. این مورد نه تنها در کشور هند بلکه در تمامی کشورهای در حال توسعه به چشم میخورد. کودکان در افغانستان نیز درگیر مشکلات مشابه در زمینه تحصیلات و یادگیری هستند.
به همین خاطر است که پروژه انکشافی افغان بر آن شد تا با ایجاد کلاس های اینترنتی، محتویات درسی متناسب و توسعه یک سیستم نرم افزاری آموزشی به شاگردان کمک کنند تا بتوانند به صورت بهینه از امکانات موجود استفاده کنند و با دنیای بیرونی در ارتباط شوند.
دیدن این کودکان بی خانمانی که مشتاقانه به تحصیل در زیر یک پل میپردازند این را به من آموخت که غیر ممکن وجود ندارد حتی اگر زیر یک پل بدون کفش و یک کتاب و قلم در دست داشته باشی باز هم میتوانی بیاموزی ، این کار اراده میخواهد نه انتقاد.
