با تماشای مصاحبهء اختصاصی با جودی فوستر هنرپیشهء مشهور سینمای هالیود در سی بی اس نیوز؛ و شنیدن اطلاعات در مورد زندگی شخصی او و اینکه پیوستن او به سینما و دنیای شهرت از سنین کودکی چگونه او را در مقابل شهرت و سینما بی میل و روی گردان گردانیده؛ سینمای در حال پیشرفت افغانستان و هنر پیشه های آن را به خاطر آوردم و مایلم این سینما را معرفی نمایم.
سینما یکی از مشهورترین و عمومی ترین انواع هنر است که هنر هفتم نیز نامیده میشود. سینمای هرجامعه نمایندگی از اندوخته های تاریخی، فرهنگی، عنعنوی و سیاسی اجتماعی همان جامعه مینماید و انعکاس دهنده تصاویر عینی همان جامعه است. سینمای افغانستان برای اولین بار در اوایل قرن بیستم به این کشور وارد شد. اولین فلم سینمایی افغانی که نام آن "عشق و دوستی" است که حدود 06 سال قبل یعنی در بین سالهای 2315 و 2311 خورشیدی ساخته شد. اما با وجود مخالفت های حاکمان سیاسی زمینه خوبی برای رشد آن فراهم نشد. از سوی دیگر روابط دیرینه سیاسی و فرهنگی بین هند و افغانستان و تولید بی ش از حد فلم های هندی به افغانستان علاقه مندی و نیازمندی به تولید فلمهای افغانی را دراین زمان افزایش داد و با تولید فلم هایی از قبیل؛ مانند عقاب، اندرز مادر، حاکم، روزهای دشوار، مجسمه ها میخندند، غلام عشق، حماسه و عشق؛ امید آن م یرفت که کم کم سینمای افغانستان به سوی شکوفایی به پیش میرود. درضمن شکل گیری مراکز خصوصی فلم سازیی چون؛ نذیرفلم، شفق فلم، آریانا فلم، قیس فلم جوانان بسیاری را به سوی این هنرمیکشاند. و همچنان آمدن بعضی از پروژه های فلم سازی خارجی مانند؛ چاپنداز با کارگردانی جان فرانک هایمرمحصول سال 2712 آمریکا، رامبو 3 با کارگردانی پیتر مکدونالد محصول سال 2711 آمریکا، جانور با کارگردانی کیوین رونالدز محصول سال 2711 آمریکا و بی تاثیرنبوده است. دولت هم کم کم به اهمیت سینما پی میبرد و فلم هایی چون، دیوار، دایره، بیگا نه، فرار، سرباز صبور و خاکستر را با پشتیبانی دولت تهیه میگردند.
اما زمانیکه طالبان قدرت را به دست گرفتند عکس، فلم و بازدید از سینما بکلی ممنوع قرار داده شده بود. طالبان یک تعداد فلم ها و اسناد سینمایی را در نزدیک تعمیر افغان فلم آتش نمودند .دراین حال فلمسازان افغانستان با فرار از مملکت درممالک دیگر به ساختن فلم ادامه دادند. فلم هایی از قبیل شیرین گل و شیر آقا ،در سرزمین بیگانه، سه دوست، شکست، خاکستر و خاک را ساختند.
بعد از سقوط طالبان و آزاد شدن رسانه ها در افغانستان، سینمای افغانستان دوباره شروع به کارکرد. پس از سال 1661 تولید فلم های سینمائی در افغانستان رونق خوب گرفته است. در دولت جدید افغانستان سینما از اهمیت خاص خود برخوردار است. دولت از این هنر مهم و محبوب حمایت و قدر دانی میکند. یک تعداد از تحصیل کرده های سینمایی برای فعالیت های سینمایی به افغانستان بازگشند. دو مورد از جمله کارهای ارزشمندی که دولت برای پیشرفت سینمای افغانستان انجام داده است عبارت از ایجاد دیپارتمنت سینما در چوکات فاکولته هنرهای زیبا در دانشگاه کابل و دیگری برگزاری دومین دور ورکشاپ مستند سازی "آتلیه وران .» پیش از این دیپارتمنت سینما و تیاتر یکجا فعالیت می کرد که با جدا شدن هر یک بدون شک امکانات بهتری برای محصلین هر دو بخش مهیا خواهد گشت. آتلیه وران یک موسسه ی آموزش و تولید فلم مستند در پاریس است که طی دو سال گذشته هر سال ده جوان علاقمند افغان را در بخش مستندسازی حرفه یی تعلیم می دهد. استادان فرانسوی آن سعی می کنند در کنار تکنیک، تیوری سینما حقیقت را نیز به جوانان افغان آموزش دهند. تولیدات افغانی این مرکز تا کنون در کنار نمایش در چندین فستیوال مهم بین المللی قرار است در یک شبکه ی تلویزیونی فرانسوی مخصوص سینما نیز به نمایش گذاشته شود.
اما هنوز سینمای افغانستان مسیر طولانی برای پیمودن در پیش رو دارد. عدم حضور منتقدین سینمایی، نبود جشنواره های معرف و تشویقی، نبود مراکزآموزشی تخصصی هنر و تکنیک های سینمایی، پایین بودن سطح سواد عمومی، اقتصاد ضعیف و غیره دراین عرصه ازجمله عواملی اند که دست به دست هم داده بحرانی را درسینمای کشور بوجود آورده است . کارشناسان افغان می گویند شمار معدودی از زنان افغان که حالا در سینما حضور یافته اند، بیشتر افراد غیر حرفه ای هستند که به دلیل مشکلات اقتصادی به این هنر رو آورده اند به امید روزی که سینمای افغانستان از هر جهتی پیشرفت کند.
.
While watching interview with Jodie Foster, a famous Hollywood star in CBS news, and hearing about her personal life and how her joining to cinema and fame in childhood made her reluctant now, I just remembered cinema of Afghanistan and its actors and actress and how they are improving; and I desire to inform this cinema to you.
Cinema is one of modern kinds of Art, considered as The Seventh Art, which is most common and most popular art nowadays. Every society’s cinema represents historic, cultural, political and traditional reserves, and it is the reflection of objective images of that society.
Same as any other society Afghanistan has its own cinema that through many years it had many ups and downs. First time cinema’s art came to Afghanistan in twentieth century and the first Afghan Cinematic film was made 60 years ago in
1968. But objection of political leaders it hadn’t improved. On one hand political and cultural relationships between Indand production of many Indian films about Afghans, increased the interest and necessity of making movies. And by making films such as; Manande Oqhab, Andarze madar, Hakem, Rozhaye Doshvar, Mojasemeha mikhandand, Qholame Eshqh and Hamaseye Eshqh is was expected that Afghanistan cinema is going toward efflorescence. Also establishment of private film making centers such as Nazir Film, Shafaqh Film, Aryana Film and Qheys Film was attracting the young generation to cinema. Besides that coming of some film making projects such as Chapandaz directed by John Frank Haymer produced in 1971 by US, Rambo 3 directed by Peter Macdonald produced in 1988 by US, Janvar directed by Kevin Ronaldson produced in 1988 by US weren’t effectless. And slowly the government understood the importance of cinema and produced movies such as Divar, Dayre, Bigane, Farar, Sabor, Sarbaze Sabor, Khakestar and many others.
When Taliban came to power taking photos, making films, going to cinema was totally banned. Even they burned many films and cinematic documents near Afghan Film. Nonetheless afghan movie makers immigrated to other countries and they made movies there such as; Shirin Gol ve Shir Agha, Dar Sarzamine Bigana, 3 Dost, Shekast, Khakestar ve Khak.
After downfallen of Taliban and Medias opened, Afghan cinema started working again. After 2002 making movies in
Afghanistan prospered. In new government of Afghanistan cinema has got its own importance. Government appreciates and supports this famous and important art. Some educated film makers came to Afghanistan. Two important things of what government has done for improvement of cinema is making cinema department in art faculties and holding “Atilevaran” documentation workshop. Before this cinema and theatre department were together, that by separating them they will provide better facilities for students. Atilevaran is learning and producing films institute in Paris. They teach 10 students two years and 20 student are gone till last year. French teachers are trying to teach theory of Haqiqat cinema beside techniques. Afghan productions of this center have shown in some important international festivals and they also broadcast them in a French TV channel. 
Afghan cinema still has a long way to go. There are some problems that caused cinematic tension in country, such as; lack of cinematic critics, absence of celebrations and encourages absence of training center for art and cinematic techniques, low levels of common literacy, weak economy and many others.
