حرفهای که هیچ‌وقت از یادم نه‌خواهد رفت:
- او مردم! به‌خدا می‌ترسم، که میرویس بچیم؛ هم خارجی نشه. مه می‌خایم که او در مکتب افغانستان درس بخوانه و معلم افغانی درس اش بته.
- یک‌بار دیگر، از برادران ناراضی خود خواهش می‌کنیم، که دست از جنگ بردارند، و ازی شان دعوت می‌کنیم که به پروسه صلح بپیوندند.
- آباد باشید!
کرزی نه خوب بود نه بد. او کرزی بود.
پ. ن1: زمان‌که رئیس جمهورکرزی را گریه می‌گرفت؛ بارو کنید مرا هم گریه می‌گرفت. نمی‌دانم چرا؟ ولی حدس‌ام این را می‌گوید، که این از نشانه‌های رئیس جهور شدن است. و الا، ما به‌کارهای روز مره‌ای خود هیچ رسیدگی نمی‌توانیم چه‌رسد به امور یک کشور. (ههههه).
پ. ن2: به هرحال، پشت گریه‌هایت دیق خواهم شد. بدرود!